Decydując się na przygarnięcie kota do swojej rodziny stoimy przed ogromnym wyborem wielu ras. Większość ludzi w Polsce, mruczącego czworonoga nabywa po znajomości czy z adopcji. Problem bezdomności jest spowodowany przede wszystkim mieszaniem się populacji kotów dzikich, półdzikich i domowych wychodzących, przez co każdego roku na świat przychodzą tysiące kociaków. Adopcja jest szlachetna i wiąże się z ratowaniem większości, zwierząt, które nie przeżyłyby w dziczy. Co jeśli jednak decydujemy się na sprawienie sobie czystorasowego kociaka? Otwiera się przed nami wówczas tak wiele możliwości, że wielu ludzi może porazić ogrom wyboru szat, wielkości i charakterów. Jeśli to właśnie Ragdoll wzbudził Twoje zainteresowanie, koniecznie dowiedz się, czego możesz spodziewać się po swoim potencjalnym zwierzaku.
Ragdoll – wzorzec rasy
Ragdoll jest kotem większym od standardowego europejskiego krótkowłosego i cechuje się budową grubokościstą. Waga u poszczególnych osobników waha się między 4,5 kg a nawet 9 kg. Sierść określana jest jak półdługa, nie jest jednak tak gęsta jak u Maine coon lecz jedwabista z małą tendencją do spilśniania. Ma proporcjonalnie nieco dłuższy tułów, szeroką głowę ze skierowanymi do przodu uszami o delikatnie zaokrąglonych końcach. Ogon ma długi i szczególnie puszysty, a przez półdługą szatę, cała sylwetka jest nieco zakryta, same koty zaś sprawiają wrażenie większych. Szczególnie długa sierść znajduje się na szyi zwierzęcia, tworząc elegancką kryzę, oraz piersi, brzuchu i ogonie. Oczy ragdolla są charakterystycznie niebieskie, kształtu owalno-migdałowatego. Umaszczenie ragdolli jest bardzo zróżnicowane, jednak w zależności od organizacji felinologicznej, nie każda maść jest uznawana za wzorcową. Każda organizacja uznaje szaty: czarna, liliowa, czerwona, niebieska, czekoladowa, kremowa oraz tortie – która stanowi mieszankę barwy podstawowej z rudymi lub kremowymi dodatkami.
Niektóre stowarzyszenia uznają również cynamonową, płową, morelową i karmelową szatę.
Charakterystyczne są dla rasy ragdoll znaczne ilości bieli określane jako mitted albo bicolour, w zależności od zajętej powierzchni ciała, oraz pręgowanie czyli lynx, które jest cechą dominująca. Innymi wariantami prążkowania są silver i smoke.
Oprócz tego występują w wariancie syjamskim, który uznany jest przez wszystkie związki, oraz tonkijskim, burmski, oraz solid, uznanymi tylko przez niektóre.
Główne odmiany Ragdoll to:
- Klasyczny point – maść syjamska czyli jasne futro z ciemnymi łapami, pyszczkiem, uszami i ogonem
- Ragdoll mitted – maść syjamska z białymi znaczeniami na podbródku, nogach, czole i pyszczku, brzuchu i nasadzie ogona
- Ragdoll bicolour – forma pośrednia między kotami mitted a łaciatymi
Ragdoll – charakter
Pod względem charakteru koty Ragdoll znacznie bardziej przypominają psy. Bardzo przywiązują się do właściciela, w mieszkaniu i na spacerach często nie odstępują go na krok, domagają się atencji a nawet potrafią i czerpią przyjemność z aportowania i innych form zabawy. Mają szczególnie łagodne usposobienie – nawet na nieprzyjemne zabiegi pielęgnacyjnie niezwykle rzadko reagują agresją, prędzej wycofają się po dobroci. Ragdoll dla dzieci również jest łagodny i przyjacielski. Nie jest tak inteligentny i samodzielny jak inne koty. W stosunku do innych kotów Ragdolle przez całe życie mogą zachowywać się jak kocięta – prowokują do zabawy i często są głuche na niechęć innego zwierzęcia. Przy zakładaniu rasy właścicielka nazwała te zwierzęta „szmaciane lalki” tłumacząc, że brane na ręce momentalnie robią się wiotkie. Jak się okazało nie jest to prawda, jednak trzeba przyznać, że koty te dotykane i podnoszone zachowują się spokojnie a nawet flegmatycznie.
Ragdoll – zdrowie i ile żyje
Na ogół cieszą się dobrym zdrowiem do końca swojego 13-15 a nawet 20 letniego życia. Jednakże od momentu uznania za osobną rasę niedopuszczalne jest ponowne mieszanie z kotami perskimi, birmańskimi, i burmańskimi, przez co pula genetyczna stale się zawęża. Predysponuje to do zwiększenia częstości występowania chorób genetycznych charakterystycznych dla tych ras takich jak kardiomiopatia przerostowa i innych zespołów.
- Kardiomiopatia przerostowa – jest wyjątkowo wredną chorobą, która polega na znacznym pogrubieniu ściany lewej komory serca, a w rezultacie zmniejszenie jej światła. Rzadko daje objawy a często opisywane są nagłe pogorszenia stanu zdrowia bezpośrednio prowadzące do zgonu z powodu niewydolności krążeniowej.
- Wielotorbielakowatość nerek – same z siebie torbiele rzadko dają objawy i nie są groźne, należy jednak regularnie badać je na kontrolnych USG, by sprawdzić czy nie powiększają się. Mogą powodować bolesność brzucha i nadkażenia skutkujące wielomoczem lub krwiomoczem – pamiętaj że takie objawy zawsze powinny nas skłonić do wizyty u lekarza weterynarii.
- Eoynofilowe zapalenia przyzębia – objawia się wrzodzeniem i niegojącymi się nadżerkami w jamie ustnej, może prowadzić do utraty apetytu, a w rezultacie pogorszenia stanu ogólnego zwierzęcia. O ile psy mogą bez uszczerbku na zdrowiu zrobić sobie dzień albo nawet kilka dni głodówki, o tyle koty mogą przypłacić to życiem. Po przegłodzeniu kota, gwałtownie uwolnione zostają rezerwy tłuszczowe, które następnie powodują stłuszczenie wątroby i jej zaburzenia metaboliczne.
- Mukopolisacharydoza – choroba polega na odkładaniu mukopolisacharydu w tkance podskórnej, stawach i rogówce, skutkując obrzękami, kulawiznami i pogorszeniem widzenia u zwierzaka. Choroba ta jest nieuleczalna, jednak można z nią sobie radzić zapewniając dużą ilość ruchu naszemu pupilowi by rozruszać sztywniejące stawy i opóźnić ten proces.
Poza tym po 8 roku życia, zaczynają się pojawiać naturalne zmiany starcze, takie jak niewydolność nerek, trzustki, wątroby. By odpowiednio wcześnie wykryć zagrażające życiu zwierzaka choroby, warto raz do roku zabierać pupila na kontrolne badania krwi (na morfologię i biochemię) oraz USG by określić ilość i rozrost potencjalnych zmian na nerkach lub sercu. Ze względu na długą sierść konieczne jest podawanie co jakiś czas past odkłaczajacych, które pomogą naszemu pupilowi wydalić połykane włosy, zanim staną się istotnym problemem i doprowadzą do zaczopowania przewodu pokarmowego kota.
Ragdoll – pielęgnacja
Ze względu na długą sierść, Ragdoll może potrzebować pomocy w wyczesywaniu wypadających każdego dnia pojedynczych włosów. W okresie jesiennym i wiosennym kota powinno się wyczesywać nawet kilka razy dziennie. Warto rozejrzeć się za furminatorem, który idealnie sprawdzi się w opiece nad włosem ragdolla. Koty z reguły same ścierają sobie pazury o drapaki, jednak jeśli zauważysz, że twój podopieczny nie chowa pazurów, albo wręcz stuka nimi o podłogę, konieczne jest ich skrócenie by nie rozwinęły się u zwierzaka skaleczenia albo wady postawy. Poza tym należy sprawdzać stan uzębienia kota i czyścić co pewien czas zęby samodzielnie lub u lekarza weterynarii– brzydki zapach z pyszczka, który skłania właścicieli do wizyty u weterynarza z reguły oznacza, że narastający kamień nazębny osiągnął tak duży stopień, że konieczne będzie usuwanie zębów a nie jedynie czyszczenie ich, dlatego warto dbać o higienę i zapobiegać takim sytuacjom. Należy co jakiś czas sprawdzać stan uszu kota – ze względu na długą sierść możliwe jest wpadanie do kanału słuchowego ciał obcych i jego utrudnione usuwanie. Kąpanie kota należy przeprowadzać jak najrzadziej, koty same czyszczą sobie sierść i jedynie w rzadkich przypadkach, np. gdy kot z powodów zdrowotnych albo znacznej otyłości nie jest w stanie sobie poradzić, należy udzielić mu pomocy.
Ragdoll – żywienie
Jak każdy kot, Ragdoll jest niemal 100% mięsożercą. Oznacza to, że jego dieta powinna przede wszystkim opierać się na mięsie mięśniowym, podrobach i przetworzonych produktach pochodzenia zwierzęcego a nie roślinnego. Niestety znaczna większość znanych i szeroko reklamowanych karm opiera się w znacznej mierze na produktach zbożowych a więc mące. Mąka w organizmie kota podlega trawieniu do znacznej ilości cukrów, do czego nasz drapieżny pupil nie jest ewolucyjnie przystosowany. Gwałtowny wzrost poziomu cukru we krwi powoduje toksyczne działanie na wiele tkanek, przede wszystkim trzustki, która nadmiernie pobudzana prowadzi do zewnątrz i wewnątrzwydzielniczej niewydolności trzustki a w konsekwencji do zaburzenia trawienia oraz groźnej choroby metabolicznej jaką jest cukrzyca typu II. W przypadku braku dostępności do dobrze zbilansowanej karmy gotowej, warto rozważyć samodzielne komponowanie posiłków naszemu kotu z surowego mięsa a więc dietę BARF. Dieta taka nie może być jednak ustalana „na oko”, lecz musi precyzyjnie pokrywać całkowite zapotrzebowanie sierściucha na białko, tłuszcze i minerały.
Koty z reguły mało piją, ponieważ są to zwierzęta wywodzące się z terenów suchych. Warto jednak skłaniać je do pobierania zwiększonej ilości płynów w ciągu dnia, by zmniejszyć ryzyko wystąpienia przewlekłej niewydolności nerek. W tym celu można montować kotom specjalne fontanny, z których chętniej piją ruszającą się wodę, żywić kota karmą mokrą a nawet dolewać do każdej porcji odrobinę wody tworząc „zupkę”.
Ragdoll – kocięta, hodowla i cena
Kocięta Ragdoll są obecnie łatwo dostępne w Polsce, ponieważ ostatnimi czasy rasa ta znacznie zyskała na popularności. Ile kosztuje więc rasowy kot? Cena Ragdoll waha się między 2 000 a 3 000 zł, a rzetelne hodowle dbają o to by wydawać koty po zdrowych i rodowodowych rodzicach, wychowane w prawidłowych warunkach, a więc wolne od chorób pasożytniczych, bakteryjnych i wirusowych. Należy wystrzegać się ogłoszeń wystawianych przez pseudohodowle, oferujących kocięta za ledwie kilkaset zł. Pamiętajmy, ze rodowód to nie tylko świstek papieru ale zapewnienie, że zwierzęta są zarejestrowane, zadbane i dobrze traktowane.
Ragdoll – historia rasy, ciekawostki
- Rasa została założona w latach 60tych XX wieku przez Ann Baker, która przygarnęła półdziką, białą i długowłosą kotkę (Josephine), która została potrącona przez samochód. Po wyzdrowieniu i oswojeniu kotki, została ona pokryta kotem birmińskim, a w kolejnych rujkach kotem perskim i burmańskim. Ze zmieszania trzech ras i jednego dachowca powstała rasa Ragdoll. W celu rozpowszechnienia i nagłośnienia rasy, zostały wypuszczone fałszywe informacje jakoby koty te nie odczuwały bólu i stawały się bezwładne „jak szmaciana lalka” po braniu na ręce. Akcje nagłaśniające zakończyły się sukcesem i Ragdoll został oficjalnie uznany za rasę w USA w 1965 roku a w Europie w1983 roku.
- Koty rasy Ragdoll często osiągają dojrzałość płciową dopiero w wieku 3 lat, podczas gdy inne rasy z reguły dojrzałe są już po roku.
- Ragdolle mają bardzo „psie” charaktery – chodzą za człowiekiem, silnie się przywiązują do właściciela, są osowiałe po jego wyjeździe a nawet zachęcają do zabawy i aportują.
Ragdoll – dla kogo?
Ragdoll jest bardzo wdzięczną rasą zarówno ze względu na ich zjawiskowy wygląd jak i wyjątkowo sympatyczny jak na koty charakter.
Zalety:
- Bardzo przyjazny dla ludzi i przywiązuje się do właściciela
- Skory do zabaw – zdecydowana zaleta dla właściciela, jednak może to irytować inne koty
- Nadaje się również dla dzieci – lubi zabawę a do tego jest łagodny
- Cierpliwie znosi zbiegi pielęgnacyjne, mało lękliwy
Wady:
- Ze względu na potencjalne problemy zdrowotne związane z chorobami nerek i serca, osoby zdecydowane na kupno kociaka powinny liczyć się z koniecznością częstszych wizyt u weterynarza niż w przypadku zwykłych dachowców.
- Długa szata wymaga poświęcania znacznej ilości uwagi,
- Ze względu na silne przywiązywanie się do właściciela – niewskazane jest aby główny właściciel często i na długo opuszczał zwierzaka.
- Koty te są mniej samodzielne i mają większe predyspozycje do rozwinięcia lęku separacyjnego i nieprawidłowych zachowań, takich jak nadmierne wylizywanie i wygryzanie sierści.
Decydując się na przygarnięcie kota bierzemy na siebie pełną odpowiedzialność za jego zdrowie i dobrostan. Pamiętajmy, że nikt nie zmusza nas do posiadania zwierzaka – jest to nasz dobrowolny wybór i od tej pory winni jesteśmy poświęcić mu odpowiedniej ilości uwagi, tak jak poświęcilibyśmy się dla bliskiego członka rodziny. Zanim sprawimy sobie zwierzaka powinniśmy upewnić się, że dysponujemy wystarczającym budżetem i ilością czasu, by zaspokoić wszystkie jego potrzeby i przygotować się na ewentualne problemy zdrowotne z jakimi możemy się napotkać. Przygarnięcie kota Ragdoll to przyjaźń na ładnych 14 lat, i warto zadbać by okazał się to wspaniały okres życia naszego i naszego pupila.
Autor
Redakcja RankingKarm.pl