Angielska nazwa rasy – great dane – wywodzi się z języka francuskiego i oznacza „dużego duńczyka”. Jest to nazwa nietrafiona, gdyż rasa w rzeczywistości wywodzi się z Niemiec w prostej linii od mastifów tybetańskich. Wielbiciele tej rasy z duma określają dogi niemieckie jako „króle psów”.
Dog niemiecki – wygląd i opis rasy
- Rozmiar: do 90 cm
- Sierść: krótkowłosa
- Długość życia: 7-9 lat
- Waga: 45-55 kg
Dog niemiecki – wzorzec rasy
Dogi niemieckie to ogromne psy o szlachetnym wyglądzie, który zawdzięczają swojej potężnej sylwetce i dumnej postawie. Według klasyfikacji FCI należą do grupy pinczerów, sznaucerów, molosów i szwajcarskich psów do bydła oraz do sekcji molosów typu mastyfa. Cechy idealnego doga niemieckiego według standardów FCI to:
- Wysokość w kłębie psów co najmniej 80 cm, ale nie więcej niż 90 cm
- Wysokość w kłębie u suk co najmniej 72cm, ale nie więcej niż 84 cm
- Długa, wąska i wyrazista głowa o równoległych liniach profilu i pięknie wyrzeźbiona pod oczami
- Wyraźne łuki brwiowe
- Duży szeroki nos o dużych nozdrzach, koloru czarnego, czarno-różowego lub antracytowego
- Głęboka i jak najbardziej prostokątna kufa
- Wyraźnie zarysowane kąciki warg, które nie są suche, nadmiernie obwisłe lub zwinięte.
- Wargi ciemno pigmentowane, tylko u arlekinów ewentualnie cieliste
- Mocne, szerokie szczęki i kompletne uzębienie
- Lekko zaznaczone i niewystające policzki
- Oczy średniej wielkości o żywym i inteligentnym wyrazie, kształtu migdała. Nie mogą być zbyt szeroko osadzone
- Jak najciemniejszy kolor oczu, jasne mogą być ewentualnie tylko u arlekinów
- Uszy wiszące, wysoko osadzone, ale nie mogą być wznoszone powyżej głowy, wisieć zbyt nisko ani odstawać od głowy
- Długa, dobrze umięśniona szyja, niepożądana jest luźna skóra w tej okolicy ani podgardle.
- Krótki i mocny grzbiet, prostą linią łagodnie opadający ku tyłowi. Nie może wznosić się w kierunku zadu.
- Lekko wysklepione, umięśnione lędźwie
- Szeroki, dobrze umięśniony zad, lekko opadający ku nasadzie ogona. Nie może być poziomy ani za mocno ścięty.
- Szeroka i głęboka klatka piersiowa z wyraźnym przedpiersiem. Klatka piersiowa nie może być beczkowata ani płytka, a mostek nie może być wystający
- Brzuch wyraźnie podciągnięty
- Linia dolna brzucha ładnie wygięta od mostka ku tyłowi
- Ogon gruby u nasady, powinien sięgać stawu skokowego. W spokoju powinien wisieć nisko i być naturalnie zgięty, a przy pobudzenia wzniesiony szablasto. Niepożądany jest zakręcony ogon.
- Kończyny o mocnym kośćcu i umięśnieniu
- Skóra dobrze przylegająca i mocno pigmentowana. U arlekinów rozłożenie pigmentu odpowiada rozłożeniu łat.
- Sierść bardzo krótka, gęsta, gładka i lśniąca.
Dogi niemieckie hodowane są w 3 kategoriach umaszczenia, w których wyróżniamy łącznie aż 5 typów maści. Każda z nich została dokładnie opisana we wzorcu rasy FCI:
- Żółta – barwa od jasnozłocistych po ciemnozłote. Pożądana jest czarna maska. Sierść powinna być bez białych znaczeń oraz bez błękitnego lub szarawego nalotu.
- Pręgowana- barwa podstawowa od jasnozłotej do ciemnozłotej, z jak najbardziej wyraźnymi czarnymi pręgami, równo rozmieszczonymi i przebiegającymi wzdłuż linii żeber. Tak jak w maści żółtej pożądana jest czarna maska, a niepożądane są białe znaczenia. Pręgi nie mogą być rozmyte.
- Arlekiny – są to psy barwy białej z czarnymi łatami. Maść podstawowa jest czystobiała, możliwie bez nakrapiania. Łaty powinny być czystoczarne rozrzucone po całym ciele i poszarpane na krawędziach. Niepożądane są plamy w kolorze błękitnym lub szarym. Zdarzają się tak zwane „szare arlekiny” – nie są one pożądane na wystawach, ale nie mogą zostać zdyskwalifikowane.
- Czarne – sierść barwy lśniąco czarnej, dopuszczalne są białe znaczenia, ale nie może być odcieni żółtych, brązowych ani błękitnych. W tej kategorii mieszczą się tak zwane psy „płaszczowe”, u których czerń pokrywa cały tułów, a kufa, szyja, klatka piersiowa, brzuch i koniec ogona są białe, a także psy „płytowe” o rozległych czarnych łatach na białym tle.
- Błękitne – maść o barwie stalowo niebieskiej, ewentualnie z białymi znaczeniami. Niedopuszczalne są odcienie żółte oraz czarniawe.
Niezależnie od koloru umaszczenia, każdy dog niemiecki jest pięknym, eleganckim psem i sprawia niesamowite wrażenie swoją ogromną posturą! Jeśli planujesz natomiast uczestniczyć w wystawach, konieczne zwróć uwagę na wady, które skutkować będą niższą oceną w konkursach:
- Dolna warga wywinięta na siekacze
- Zbyt małe zęby, lub zęby o nieprawidłowym zgryzie
- Oczy wyłupiaste lub za głęboko osadzone
- Wykrzywiony nadgarstek
- Niedostateczne lub przesadne kątowanie tyłu
- Postawia krowia lub zbieżna
- Obecność wilczych pazurów
Istnieją także wady, które będą całkowicie dyskwalifikowały twojego doga i są to:
- Agresja lub wyraźna lękliwość
- Nos czekoladowy lub rozłupany
- Przodozgryz, tyłozgryz, zgryz cęgowy lub przemienny
- Entropium lub ektropium – podwinięcie powieki dolnej lub górnej
- Macroblepharia – zasłonięcie białkówki przez trzecią powiekę
- Oczy porcelanowe lub różnobarwne u psów o innym umaszczeniu niż arlekin
- Biała strzałka, kołnierz, skarpety i koniec ogona u żółtych, pręgowanych i błękitnych
- Porcelanowe arlekiny – z łatami błękitnymi, pręgowanymi lub żółtymi
- Ablinizm
- Wzrost poniżej minimum
Dog niemiecki – charakter
W wyniku procesu hodowlanego starano się wykształcić doga o określonym typie charakteru. Psy te użytkowane były w polowaniach na dziki, a w późniejszych czasach także w działaniach wojennych. Musiały więc posiadać odpowiednio silne charaktery, aby sprawdzić się w tych trudnych rolach. Są to psy przede wszystkim nieustraszone i nie bojące się nowych wyzwań.
Ich wygląd może budzić przestrach u ludzi, lecz w głębi serca są to psy rodzinne, przyjacielskie i posłuszne. Psy te mogą być nieufne wobec obcych, ale mimo wszystko ich zachowanie zazwyczaj pozbawione jest agresji. Są to psy pewne siebie i łatwe w szkoleniu, które odpowiednio wychowane będą stanowiły wspaniałe dopełnienie każdej rodziny! Psy te mają dobre relacje z dziećmi, ale z uwagi na swój olbrzymi rozmiar zabawa ta musi przebiegać zawsze pod kontrolą dorosłego. W kontaktach z innymi zwierzętami z początku zdarza się, że dogi wykazują zachowanie agresywne, dlatego tak ważny jest trening posłuszeństwa.
Dog niemiecki – długość życia
Szacuje się, że psy tej rasy żyją średnio od 7 do 9 lat. Warto zaznaczyć, że psy tej rasy dojrzewają dopiero w wieku 1,5 – 2 lat a procesy starzenia się przebiegają dość szybko i już o 5-letnim dogu niemieckim myślimy jak o psim dziadku. Aby dog niemiecki mógł cieszyć się jak najdłuższym zdrowiem ważne są regularne wizyty u lekarza weterynarii, a także coroczne badania kardiologiczne i ortopedyczne ze względu na predyspozycje tej rasy do chorób serca i układu kostno-szkieletowego.
Dog niemiecki – zdrowie
Dogi niemieckie jako psy dużej rasy obciążone mogą być typowymi dla swojej wielkości wadami genetycznymi, dlatego bardzo ważny jest zakup psa z odpowiedzialnej hodowli, która dba o przekazanie szczenięciom jak najlepszych genów. Choroby dziedziczne, którymi obciążone mogą być dogi niemieckie to:
- Dysplazja stawów biodrowych i łokciowych – wielogenowa wada dziedziczna prowadząca do zwyrodnieniowej choroby stawów i w konsekwencji do zapalenia. Dysplazja dotyczy 12% dogów niemieckich. Z uwagi na duże ryzyko wystąpienia tej choroby wskazane jest regularne badanie ortopedyczne i stosowanie odpowiednich suplementów diety, które opóźniać będą powstawanie zmian zwyrodnieniowych.
- Kardiomiopatia rozstrzeniowa DCM – jest to choroba serca, która dotyka 5% dogów niemieckich. U psów z kardiomiopatią rozstrzeniową pojawiają się zmiany kliniczne i radiologiczne niewydolności lewokomorowej lub dwukomorowej. Chorobie tej towarzyszą także zaburzenia rytmu pracy serca, jak np. migotanie przedsionków, które mogą spowodować u psa nagłą śmierć sercową. Z uwagi na duże ryzyko wystąpienia tej choroby ważne są regularne badania kardiologiczne, aby już w najwcześniejszych stadiach choroby wdrożyć leczenie przedłużające życia psa.
- Zwichnięcie rzepki – na skutek wrodzonej wiotkości więzadeł rzepki, co prowadzić może do kulawizny i zwyrodnienia stawu. Chorobę tą leczy się chirurgicznie. Według danych choroba dotyczy 1,4% dogów niemieckich.
Poza chorobami dziedzicznymi dogi niemieckie z uwagi na swoją budowę i cechy rasowe mają także skłonność do innych chorób niedziedzicznych takich jak:
- Zespół rozszerzenia i skrętu żołądka – prawdopodobieństwo wystąpienia tej choroby jest ponad 40 razy większe u dogów niemieckich niż u innych ras psów, głównie ze względu na ich dużą i głęboką klatkę piersiową. Jest to bardzo ciężki stan wymagający natychmiastowej interwencji chirurgicznej. Ryzyko śmierci na tę chorobę znacznie zmniejsza wykonanie profilaktycznej gastropeksji, czyli przyszycia żołądka do ściany jamy brzusznej, co zapobiegać ma jego skręceniu.
- Niedoczynność tarczycy – 10% populacji dogów niemieckich uzyskało pozytywny wynik na obecność przeciwciał przeciwko tarczycy.
- Alergiczne zapalenie skóry – przejawia się świądem i ostrym ropnym sączącym zapaleniem skóry – tak zwany hot spot. Powstaje w wyniku nadmiernej reakcji układu odpornościowego na alergeny pokarmowe lub kontaktowe.
- Zaćma – dotyka ponad 6% dogów niemieckich
- Młodzieńcze zapalenie kości – jest to samoograniczająca się choroba młodych psów ras olbrzymich przejawiająca się nagłą kulawizną. Stwierdzono u 5% psów tej rasy.
- Ektropium – wywinięcie brzegów powiek, które prowadzić może do wtórnego zapalenia spojówek. Zaburzenie to stwierdzono u 4,8% psów.
- Dwurzędowość rzęs – nieprawidłowo położone rzęsy, które podrażniają rogówkę i spojówkę, co może prowadzić do wtórnego owrzodzenia rogówki. Stwierdzono występowanie rzęs dwurzędowych u ok 4,5% dogów niemieckich.
Poza wyżej wymienionymi chorobami, dogi niemieckie cierpieć mogą także na wiele innych chorób zakaźnych i niezakaźnych. Przy wystąpieniu jakichkolwiek niepokojących objawów należy udać się do lekarza weterynarii, aby jak najszybciej wdrożyć odpowiednie leczenie.
Dog niemiecki – pielęgnacja
Dogi niemieckie można bardzo łatwo przyzwyczaić do zabiegów pielęgnacyjnych, dzięki czemu będą one przebiegały szybko i przyjemnie. Codzienna pielęgnacja sierści doga niemieckiego jest niezwykle łatwa i nie sprawia większych problemów. Aby okrywa włosowa była gładka i błyszcząca należy ją regularnie wyczesywać miękką szczotką, która nie będzie podrażniała skóry zwierzęcia.
Ważne jest także regularne przycinanie pazurów, aby nie sprawiały zwierzęciu dyskomfortu w trakcie chodzenia oraz szczotkowanie zębów, aby zapobiegać nalotom bakteryjnym i rozwijaniu się kamienia nazębnego.
Dog niemiecki – żywienie
Już od najmłodszych lat należy zadbać o odpowiednie żywienie swojego doga niemieckiego, co oszczędzi mu ewentualnych problemów zdrowotnych w przyszłości. Często popełnianym błędem żywieniowym w wieku szczenięcym jest zbyt duża zawartość białka w diecie. Są to psy szybko rosnące, a zbyt duża dawka białka będzie jeszcze bardziej przyspieszała ten proces, co skutkować może w problemach z układem kostno-szkieletowym jak np. osteodystrofia przerostowa. Najlepszym wyborem będą karmy o średniej zawartości protein. W rozwoju szczeniąt szczególnie ważna jest zawartość wapnia i fosforu w diecie. Aby sprawdzić, czy te minerały utrzymują się na odpowiednim poziomie we krwi szczenięcia wskazane jest wykonanie kontrolnego badania krwi. Do pożywienia dodawać można także preparaty chondroprotekcyjne pozytywnie wpływające na stawy zwierzęcia.
W wieku dorosłym dogi niemieckie nie potrzebują aż tak uważnej diety. Odpowiednia będzie dla nich karma komercyjna dla ras olbrzymich lub pokarm przygotowywany przez właściciela w domu o odpowiednio zbilansowanej dawce pokarmowej. Zaleca się dodawanie do pożywienia preparatów wapniowo-witaminowych, a w późniejszym wieku także środków wspomagających pracę stawów.
Dog niemiecki – szkolenie i wychowanie
Dogi niemieckie niejednokrotnie znacznie przewyższają siłą swojego opiekuna, który nie będzie mógł zapanować nad nimi w momencie silnej ekscytacji. Dlatego w przypadku tak dużych i silnych psów bardzo ważne jest odpowiednie szkolenie posłuszeństwa. Fundamentem dobrej relacji z psem jest zbudowanie z nim więzi opartej na bodźcach pozytywnych. Najważniejsze w treningu będzie nauczenie doga chodzenia na smyczy czy komend takich jak „waruj” czy „zostań”. Za wszelką cenę należy unikać nauczenia psa zachowań agresywnych, ponieważ wtedy fizyczne zapanowanie nad pobudzonym psem będzie praktycznie niemożliwie, co stwarzać może różne niebezpieczne sytuacje.
Dog niemiecki – szczeniaki i hodowla
Szczenięta doga niemieckiego wymagają szczególnej uwagi. Poza regularnymi wizytami u lekarza weterynarii, który zadba o terminowe szczepienia i odrobaczenia, ważna jest odpowiednio zmodyfikowana dieta niezawierająca bardzo dużej ilości białka. Od najmłodszych lat warto zadbać także o socjalizację szczenięcia z innymi psami i kotami, co w przyszłości pomoże oszczędzić naszemu podopiecznemu problemów behawioralnych.
Wybierając hodowlę, z której planujesz zakup szczenięcia doga niemieckiego warto zwrócić uwagę, czy jest ona zrzeszona w FCI i w jakich warunkach przebywają zwierzęta hodowlane. Hodowla powinna zadbać o wydanie odpowiedniej dokumentacji, takiej jak metryka szczenięcia oraz badania rodziców, które gwarantować będą, że nie przekazali oni szczenięciu niepożądanych genów warunkujących choroby genetyczne.
Dog niemiecki – cena
Cena zakupu szczenięcia z hodowli zrzeszonej w Międzynarodowej Federacji Kynologicznej waha się między 4 a 8 tysięcy złotych. Kwota ta zależy od potencjału wystawowego szczenięcia, osiągnięć rodziców i prestiżu hodowli. Nie warto oszczędzać na zakupie szczenięcia bez rodowodu z pseudohodowli, gdyż skutkować to może poważnymi problemami zdrowotnymi psa w przyszłości.
Dog niemiecki – historia rasy, ciekawostki
- Rasa wywodzi się od mastifów angielkich i wilczarzy irlandzkich. W późniejszym kształtowaniu rasy udział miały także charty, co wpłynęło na uszlachetnienie ich mastifopodobnego charakteru.
- Największy dog niemiecki nosił imię Zeus, mierzył ponad metr wysokości w kłębie i ważył prawie 75 kg.
- Sławne osoby, która posiadały doga niemieckiego to Cameron Diaz czy Kendall Jenner
Dog niemiecki – dla kogo?
Dogi niemieckie przez swoje gabaryty zdecydowanie nie nadają się do małego mieszkania. Odpowiedni będzie dla nich dom z dużym ogrodem, na którym będą mogły się wybiegać i spożytkować nadmiar energii. Odpowiednio zsocjalizowane psy będą dobrze dogadywały się z innymi zwierzętami w domu, a także będą odpowiednim towarzystwem do zabawy dla dzieci. Odpowiedzialny właściciel doga niemieckiego przede wszystkim zadba o jego odpowiedni trening, aby życie pod jednym dachem z tym olbrzymem było miłe i przyjemne. Jeśli spełniasz powyższe warunki i jesteś w stanie zaakceptować, że twój przyjaciel spędzi z tobą jedynie kilka lat życia – jest to pies dla ciebie!
Autor
Redakcja RankingKarm.pl