Kai ken – charakterystyka rasy i najważniejsze informacje
Strona główna » Poradnik » Psy » Rasy psów »
Kai ken to średniej wielkości pies, który z jednej strony wygląda jak jego rasowi bracia: akita inu, z drugiej, ze względu na ciekawe, pręgowane umaszczenie może przypominać hienę. Dawna nazwa tych psów brzmiała Tora Inu, gdzie Tora oznacza tygrys. Nazwę tą zawdzięczały paskom układającym się w poprzek ciała, jak u tygrysa.
Psy kai należą do grupy ras pierwotnych, wywodzących się z Japonii. Obok Kai, do rdzennych ras kraju kwitnącej wiśni należą także: Shiba Inu, Hokkaido Inu, Shikoku Ken, Kishu Ken i Akita Inu.
Kai ken – wygląd i opis rasy
- Pochodzenie: Japonia
- Wielkość: ok. 50 cm samce, ok. 45 cm suki
- Waga: 14-18kg
- Długość życia: 14-16 lat
- Szata: włos okrywowy prosty, twardy oraz miękki, gęsty podszerstek.
- Maść: czarna pręgowana, ruda pręgowana lub pręgowana. Szczeniaki najczęściej rodzą się czarne – pręgowanie pojawia się w okresie wzrostu i dojrzewania.
Kai ken – wzorzec rasy
Kai ken należy do ras pierwotnych, w klasyfikacji FCI należy do grupa V, sekcji 5, Nr wzorca 317. Charakteryzuje się krępą i krzepką budową na mocnych silnych nogach przystosowanych do życia w górach.
Cechy charakterystyczne Kai ken:
- mocne łapy
- ogon zawinięty, osadzony wysoko
- uszy stojące, trójkątne, pochylone do przodu
- szyja masywna, szeroka
Kai ken – charakter
Jako że Kai ken należą do szpiców, można zauważyć u nich charakterystyczną niezależność jaką cechują się inne psy tej grupy. Wyróżniają się jednak dużą chęcią współpracy z przewodnikiem i potrzebą zadowolenia swojego opiekuna, co sprawia, że uczą się szybciej niż inne psy ras japońskich. Właściciele często określają je jako niesamowicie oddane swym rodzinom psy, które najczęściej wybierają wśród domowników jednego „pana”. Zazwyczaj nie wykazują agresji, mogą być wychowywanie z młodszymi członkami rodziny, lecz nie należy zostawiać psa oraz dzieci bez opieki, ponieważ w zabawie mogą zostać niechcący potrącone. Wychowując psa razem z dzieckiem należy zwracać uwagę, aby dziecko nie nadwyrężało cierpliwości czworonoga – żadne zwierzę nie będzie zadowolone z ciągnięcia z uszy czy skakania po plecach. Przekroczenie granic wytrzymałości psa może skutkować agresją, co jest w takiej sytuacji zrozumiałe.
Kai nie należą raczej do psów wskakujących na kolana. Okazują uczucia w „koci sposób”, lubią zachowywać dystans. Wszelkie pieszczoty dozwolone, ale na ich warunkach. Zazwyczaj dobrze dogadują się z innymi psami, nie są zaczepne.
Psy tej rasy były pierwotne hodowane jako psy myśliwskie, przez co mają wysoko rozwinięty łańcuch łowiecki. Wykazują bardzo dużą chęć pogoni za zwierzyną, o czym należy pamiętać na spacerze, gdy zdecydujemy się na spuszczenie psa ze smyczy. Ścigając potencjalną ofiarę są w stanie wdrapać się na drzewo. Należy również przemyśleć i dokładnie zaplanować wprowadzenie nowego zwierzęcia do domu, np. kota. Zapoznawanie z nowym członkiem rodziny powinno odbywać się stopniowo, tak aby każde ze zwierząt zdążyło przyzwyczaić się do nowego zapachu. Zbyt szybkie zapoznanie się może skutkować pogonią za kotem, co generuje niepotrzebny stres i może ryzykować uszczerbkiem na zdrowiu.
Kai ken – długość życia
Ile żyje Kai ken? Psy te należą do rodziny szpiców, czyli jednych z bardziej pierwotnych ras, w związku z tym cechują się dobrym zdrowiem. Jednocześnie są psami średniej wielkości, co dodatkowo sprzyja długości życia. W efekcie uzyskują dość optymistyczną średnią, osiągającą 14-16 lat.
Kai ken – zdrowie
Kai ken, jako jedna z ras pierwotnych, cieszy się dobrym zdrowiem. Wykazują jednak podatność na:
- alergie
- dysplazję biodrową
- postępujący zanik siatkówki
- wypadanie rzepki
- szmery sercowe
Kai ken – pielęgnacja
Pielęgnacja jest dość prosta. Ze względu na średniej długości podszerstek należy psa czesać około raz w tygodniu, w okresie linienia zwiększyć częstotliwość. Właściciel powinien regularnie sprawdzać stan pazurów i w razie potrzeby je podcinać. Jest to prosty zabieg, który może zostać wykonany w domu. Jeżeli jednak zaistnieją obawy przed zranieniem, można udać się do lekarza weterynarii.
Aby uniknąć gromadzenia się kamienia nazębnego należy regularnie szczotkować pupilowi zęby szczoteczką oraz pastą do tego przeznaczoną. Kąpiele powinny być ograniczone do minimum: raz lub dwa razy w roku wystarczy. Częstsze kąpiele zmieniają pH skóry psa i mogą spowodować problemy skórne.
Kai ken – żywienie
Na rynku dostępny jest cały szereg firm różnych jakości karm. Jaką karmę należy wybrać? Przy wyborze należy dokładnie przeanalizować skład karmy. Chcąc prawidłowo żywić psa, należy unikać takich składników jak zboża czy nabiał w pożywieniu. Są one całkowicie zbędne, a nawet mogą szkodzić – w zbożu zawarta jest duża ilość węglowodanów, od których pupil może zacząć tyć, natomiast nabiał może powodować rozwolnienie. Decyzja odnośnie formy: mokra czy sucha należy do właściciela, jednakże wysokiej jakości karma mokra cechuje się lepszym składem – szczególnie taka z dużą zawartością mięsa mięśniowego. Jeżeli właścicielowi zależy na własnoręcznym doborze składników diety dla swojego Kai ken, może pokusić się o dietę BARF – jest to dieta przygotowywana w domu z surowego mięsa, warzyw, owoców i suplementów. Przygotowując taką dietę, opiekun jest pewny co trafia do miski psa, ułatwia ona także dietę eliminacyjną w przypadku alergii. Jest także bardzo smaczna! Należy jednak pamiętać, że taka dieta wymaga bardzo dużej wiedzy i przygotowania ze strony właściciela. Odpowiednio zbilansowana będzie wspaniale służyć czworonożnemu przyjacielowi. Nie może być jednak tworzona „na oko”, ponieważ doprowadzi to do nadmiarów lub niedoborów niektórych składników, a to odbije się poważnie na zdrowiu psa. Jeśli właściciel zdecyduje się na taką formę żywienia, warto zasięgnąć rady u lekarza weterynarii lub psiego dietetyka.
Kai ken – szkolenie i wychowanie
Kai ken są psami o mocnym charakterze, dlatego należy rozważyć uczestnictwo w szkoleniu podstawowego posłuszeństwa pod okiem kwalifikowanego trenera. W domu, już od pierwszych dni należy uczyć szczeniaki najważniejszej komendy: przywołania. Pies reagujący bezwarunkowo na komendę „do mnie” będzie mógł biegać luzem w terenach pozamiejskich, bez ryzyka zgubienia się czy potrącenia przez samochód. Jeśli właściciel chciałby rozwijać umiejętności tropienia swojego pupila, warto rozważyć zajęcia i warsztaty z noseworku. Natomiast szkolenia Agility rozwiną sprawność i zwinność Kai ken. Pokonywanie przeszkód to idealny sposób na zmęczenie i pozytywne upuszczenie nadmiaru emocji. Jako psy pierwotne, posiadają duże pokłady energii, która nieodpowiednio ukierunkowana lub niespożytkowana, może doprowadzić do niszczenia przedmiotów w domu z powodu nudy.
Bardzo ważną kwestią jest przyzwyczajanie psa od pierwszych tygodni do dotykania łap, otwierania pyska, zaglądania do uszu i oczu. Ułatwi to życie właścicielowi, lekarzowi weterynarii oraz samemu czworonogowi przy rutynowych zabiegach w domu czy w gabinecie weterynaryjnym. Przyzwyczajony do takich procedur pies uniknie niepotrzebnego stresu, będzie spokojniejszy, a badanie kliniczne będzie mogło zostać wykonane w nieutrudniony sposób.
Kai ken – szczeniaki i hodowla
Należy pamiętać, aby zawsze dokładnie sprawdzić hodowcę od którego zamierza się kupić psa. Hodowle zarejestrowane w Związku Kynologicznym w Polsce mają odgórnie narzucone obowiązki i regulacje mające na celu zapewnić dobrostan szczeniąt oraz ich rodziców. Psy z takich hodowli są obowiązkowo zaszczepione i odrobaczone odpowiednio do ich wieku, a rodzice przebadani. Kupując psa z hodowli nabywca otrzymuje metrykę, na podstawie której może wyrobić rodowód, jeśli chciałby w przyszłości brać udział w wystawach lub założyć własną hodowlę.
Rzetelni hodowcy zrzeszeni w FCI dbają również o odpowiednią socjalizację szczeniąt od ich pierwszych dni, dlatego przyszła rodzina może być spokojniejsza, że w domu nowy przyjaciel nie będzie wykazywał złych zachowań lękowych nabytych jeszcze w hodowli.
Kai ken – cena
Ile kosztuje więc szczenię? Cena waha się między 1500 -3000 $. Niestety w Polsce nie ma możliwości zakupu szczeniąt, ponieważ nie są prowadzone hodowle tych psów. Kraje, w których można nabyć psa to USA, Kanada i Japonia. Do kosztów kupna pupila należy więc dodać koszt transportu do kraju.
Czy warto kupić psa bez rodowodu lub bez metryki?
Sprzedaż psów bez rodowodu lub metryki jest nielegalna. Zgodnie z Ustawą o Ochronie Zwierząt sprzedaż zwierząt niezrzeszonych w ogólnokrajowych organizacja społecznych jest nielegalna i podlega karze grzywny.
Decydując się na kupno zwierzęcia bez rodowodu wspieramy działalność pseudohodowli, które bardzo często rozmnażają psy bez ograniczeń, powodując przy tym niesamowite cierpienie rodziców (szczególnie matek, które zachodzą w ciąże przy każdej cieczce) oraz szczeniąt. Zwierzęta w takiej „placówce” najczęściej nie mają zapewnionej odpowiedniej profilaktyki oraz opieki weterynaryjnej i do nowych domów wydawane są po prostu chore, najczęściej zarażone pasożytami. Szczególnie niebezpieczny jest brak pierwszych szczepień na choroby zakaźne, w tym parwowirozę. Notorycznie zdarza się, że zdrowo wyglądający szczeniaczek w domu z dnia na dzień czuje się gorzej i wymaga intensywnej opieki lekarza weterynarii. Właściciel więc zaoszczędzi przy kupnie psa, jednak późniejsze koszta leczenia takiego psiaka mogą nawet przewyższyć cenę hodowlanego malucha.
Jeżeli komuś podoba się wygląd i charakter psów Kai ken, a nie chce wydać na niego fortuny, warto rozglądnąć się w schroniskach oraz tematycznych grupach mediów społecznościowych. Za kratami schronisk lub w domach tymczasowych tkwi bardzo dużo psiaków do adopcji, w tym także w typie ras psów japońskich. Pamiętaj: nie kupuj- adoptuj! A jeśli chcesz kupić, to z legalnego źródła, gdzie zwierzęta są odpowiednio zadbane.
Kai ken – historia rasy, ciekawostki
Rasa Kai ken powstała w XVIII w w Japońskiej prowincji Kai. Wykorzystywane były podczas polowań jako psy myśliwskie. Do tej pory towarzyszom Japończykom przy polowaniu na bażanty i większą zwierzynę. Psy te cechuje silna tendencja do tworzenia sfor szczególnie w obrębie własnej rasy. Z powodu górzystego terenu nie miały okazji rozprzestrzenić się po kontynencie. Te dwa czynniki spowodowały, że są uważane za najczystszą genetycznie i najbardziej pierwotną rasę wśród psów japońskich.
Kai ken – dla kogo?
Zdecydowanie są to psy dla osób aktywnych. Decydując się na tą rasę, należy być gotowym na ogrom pracy i czasu jaką trzeba poświęcić temu czworonogowi. Kochają one długie spacery, bieganie, są też świetnymi pływakami. Oprócz potrzeby fizycznego zmęczenia, należy pamiętać o potrzebach psychicznych tych psów – właściciel powinien angażować psa umysłowo. Najlepszym sposobem, aby to zrobić, są wszelakie zabawy węchowe: maty/kule węchowe, chowanie przysmaków do pudeł kartonowych czy w zakamarkach mieszkania. Dzięki takim aktywnościom pies jest wstanie efektywniej się wyciszyć, nabrać pewności siebie oraz nauczyć się ignorować bodźce rozpraszające w otoczeniu.
Miesięczne utrzymanie obejmuje wyżywienie, które w zależności od ceny i jakości karmy wybranej przez nas mogą się różnić od 100-150 zł, koszty leczenia, które ciężko jest przewidzieć oraz dodatkowe akcesoria jak legowisko, zabawki, obroża i smycz, smakołyki do treningu. Początkowy koszt przy nabyciu psa jest zawsze wyższy, ponieważ koszta szczenięcych szczepień i akcesoriów się kumulują, jednak z czasem wydatki miesięczne maleją. Należy brać również pod uwagę możliwość przewlekłego zachorowania psa, wówczas dieta czy leki podawane regularnie będą wymagały dodatkowego nakładu finansowego i utrzymanie takiego pupila będzie droższe.
Do regularnych wydatków należy dołączyć preparaty na pasożyty wewnętrzne oraz zewnętrzne. Taka profilaktyka jest niezmiernie ważna, ponieważ ektopasożyty, a szczególnie kleszcze, przenoszą ogrom chorób odkleszczowych, takich jak: babeszjoza, anaplazmoza, borelioza czy odkleszczowe zapalenie mózgu. Stany te zagrażają życiu podopiecznego, należy więc użyć wszelkich środków, aby nie dopuścić do zachorowania. Decydując się na psa, niezależnie czy jest rasowy, czy nie, przyszły właściciel musi być w stanie finansowo zapewnić podstawowe potrzeby pupila – dobrej jakości karmę, opiekę weterynaryjną, niezbędne akcesoria oraz ewentualne szkolenie.
Autor
Redakcja RankingKarm.pl