Kot syberyjski to rasa bardzo często spotykana w Rosji, rozpowszechniona jest jednak na całym świecie. W swojej ojczyźnie przez wiele lat uważany był za zwykłego dachowca i zapewne przez to został zarejestrowany w FIFe dopiero w 1998 roku. Jego wyjątkową cechą jest to, iż nie uczula alergików tak bardzo, jak inne koty, ponieważ jego ślina zawiera mniejszą ilość białka fel d1.
Kot syberyjski – charakterystyka rasy
Kot syberyjski należy do II kategorii według FIFe (Międzynarodowej Federacji Felinologicznej), czyli do ras półdługowłosych. Jego kod EMS to SIB. Oto kilka podstawowych informacji na jego temat:
- Pochodzenie: Syberia;
- Wielkość: kocury mierzą około 30-35 cm, natomiast kotki około 30 cm,
- Waga: kocury ważą około 5-8 kg, natomiast kotki około 4-6 kg,
- Średnia długość życia: 15-20 lat.
Kot syberyjski – wzorzec rasy
Według oficjalnego wzorca kot syberyjski powinien przedstawiać następujące cechy:
- Tułów: lekko wydłużony, silny i atletyczny; sylwetka raczej zaokrąglona niż kanciasta,
- Kark: dość szeroki, mocny,
- Klatka piersiowa: pokryta wyraźną, owalną kryzą o średniej długości,
- Głowa: trójkątna, łagodnie zaokrąglona, czoło lekko wypukłe, podbródek zaokrąglony, kości policzkowe wysoko osadzone, dobrze rozwinięte,
- Uszy: dosyć duże, szerokie u nasady, lekko pochylone do przodu i zaokrąglone na końcu, porośnięte wewnątrz kępkami sierści,
- Oczy: duże, lekko owalne, skośnie osadzone, kolor zielony lub bursztynowy niezależnie od umaszczenia,
- Nos: długi, z delikatnie zaznaczonym przełomem,
- Ogon: długi i puszysty, szeroki i mocny u nasady, zwężający się ku końcowi, zawinięty do boku powinien dochodzić do łopatki,
- Kończyny: średniej długości, tylne nieco dłuższe niż przednie; stopy dość duże, obficie owłosione między palcami,
- Sierść: półdługa, włosy okrywowe gęste, gładko przylegające do ciała; podszerstek miękki, zmienia się zależnie od pory roku – zimą jest podwójny, gęsty i zwarty, natomiast w porze letniej zanika; włos okrywowy jest wodoodporny dzięki natłuszczeniu,
- Maść: dwa typy kolorystyczne – klasyczny i neva masquarade. Klasyczny dopuszcza wszystkie kolory i wszystkie odmiany z białym, z wyjątkiem kolorów: czekoladowego, liliowego, cynamonowego i oznaczeń. Biały kolor może występować w formie szczątkowej, na przykład jako gwiazda, płomyk, medalion na brzuchu, na klatce piersiowej, nałapach. W typie neva masquarade dopuszczalne są jedynie znaczenia typu point (maska, uszy, łapy, ogon).
Kot syberyjski – historia rasy
Kot syberyjski („sibirskaja koschka”) to niezwykle ciekawa rasa – jedna z tak zwanych ras naturalnych, czyli bez wkładu człowieka w jej ewolucję. Jej początki datuje się na XVII wiek, choć według niektórych źródeł sięgają one aż XI wieku! Podejrzewa się, że pierwsze osobniki powstały po skrzyżowaniu się rdzennych kotów z Syberii z kotami domowymi, które przywozili ze sobą osadnicy – często zesłańcy. Przed XX wiekiem niewielu mieszkańców Rosji interesowało się hodowlą kotów – żyły więc one na wpół dziko i tym sposobem dumny kot syberyjski uważany był za pospolitego dachowca i mnożył się praktycznie bez kontroli. Do dziś uważany jest za najczęściej występującą w Rosji rasę.
Pierwszy raz poza Rosją kota syberyjskiego można było spotkać na wystawie w Kryształowym Pałacu w Londynie w 1871 roku. Zostały tam zauważone i opisane przez Harrisona Weira – ojca ruchu miłośników kotów. Były to pierwsze poważne zapiski na temat tej rasy.
Po rewolucji październikowej, w czasach rozkwitu komunizmu na terenie ZSRR, zakazane stało się trzymanie kotów w domu. Wynikało to przede wszystkim z poważnych braków żywieniowych i panującej biedy. Tak więc w czasach, kiedy Europa i USA przeżywały rozkwit zainteresowania nowymi rasami kotów, syberyjczyk pozostał niezauważony. Jego hodowla rozwinęła się dopiero w latach 80. XX wieku. W 1997 roku amerykańska organizacja TICA (Międzynarodowe Stowarzyszenie Hodowców Kotów) uznała go za pełnoprawną rasę. Rok później postąpiła tak również organizacja FIFe.
Co ciekawe, pierwszy kot syberyjski przybył do Polski w 1989 roku. Miał na imię Bajra Rołas, a jego właścicielką była Jolanta Sztykiel – kobieta, która zapoczątkowała hodowlę kotów syberyjskich w naszym kraju.
Kot syberyjski – zachowanie i charakter
Koty syberyjskie to niezwykle żywiołowe i ruchliwe istoty. Mają temperament, przez co źle radzą sobie z nudą. Ich dobrze rozwinięty instynkt łowcy i myśliwskie zamiłowania sprawiają, że doskonale bawią się wędkami, piłeczkami czy innymi zabawkami do ganiania. Syberyjczyki uwielbiają się wspinać oraz skakać – trzymane w domu powinny mieć ku temu stworzone odpowiednie warunki. Podstawowym wyposażaniem będą więc wysokie i rozbudowane drapaki, specjalne półki czy dobrze zabezpieczone ogrody. Zwierzęta tej rasy kochają wodę, co u kotów jest dość niespotykanym zjawiskiem. Lubią dokazywać w wilgotnych wannach czy brodzikach, fascynuje je także kapiąca z kranu woda. Po zabawie koty syberyjski lubi odpoczywać w spokojnym, odosobnionym miejscu, najlepiej na wysokości.
Mimo dużych pokładów energii i niezależności, koty syberyjskie są niezwykle uczuciowe i serdeczne wobec swoich opiekunów. Są to zwierzęta towarzyskie, lecz niezbyt natarczywe. Dzięki wrodzonej inteligencji i odpowiedniemu wychowaniu młode syberyjczyki bardzo szybko się uczą. Bywają nieco uparte – potrzebują więc sporo cierpliwości. Warto przy ich szkoleniu wykorzystywać pozytywne wzmocnienie, to znaczy nagradzać dobre zachowanie, na przykład przysmakami.
Kot syberyjski – cena
Ile kosztuje kot syberyjski? Cena kociaka z rodowodem waha się w granicach 2000 do nawet 4000 zł. Oczywiście jest ona uzależniona od hodowli – warunkuje ją pochodzenie rodziców miotu, renoma oraz popyt na młode. Wiele hodowli dokonuje rezerwacji kociąt, jeszcze na długo przed ich narodzinami – warto więc śledzić ich strony internetowe i wyczekiwać informacji na temat planowanych miotów.
Kot syberyjski – żywienie
Kot syberyjski jest bardzo energicznym, poszukującym przygód zwierzęciem. Z tego względu, jeśli nie zapewni mu się odpowiedniej ilości rozrywki, może on z nudów zacząć się objadać, a w konsekwencji – tyć. Syberyjczyk wymaga dobrze zbilansowanej diety i dobrej jakościowo karmy. Niestety jak to kot – bywa wybredny. Można żywić go gotowymi karmami lub dietą BARF – wymaga to jednak odpowiedniej wiedzy i ewentualnego uzupełnienia o witaminy czy suplementy.
Kot syberyjski – pielęgnacja
Sierść kota syberyjskiego nie ma tendencji do kołtunienia, dzięki czemu nie wymaga skomplikowanej pielęgnacji – wyczesywanie jej raz na kilka dni w zupełności wystarczy. W okresach linienia warto wykonywać ten zabieg częściej, usuwając tym samym martwe włosy. Oszczędzi to zdenerwowania na nadmiar sierści na meblach i podłodze. Koty zwykle nie są niestety miłośnikami czesania – należy więc przyzwyczajać je do tego od małego.
Koty syberyjskie, z uwagi na swoje zamiłowanie do wody, dobrze znoszą kąpiele. Nie są one potrzebne zbyt często, ponieważ futro tych zwierząt pokryte jest tłustą warstwą, która zapewnia jej względną wodoodporność i miękkość.
Ważnym aspektem pielęgnacji kota jest dbanie o stan jego uzębienia. Koty syberyjskie mają dość dużą tendencję do kamienia nazębnego, który niszczy te struktury i nieleczony może prowadzić do konieczności ich ekstrakcji. Najlepiej od małego przyzwyczajać swojego pupila do czyszczenia zębów z użyciem specjalnej szczoteczki.
Kot syberyjski – hodowla
Tak, jak wszystkie koty rasowe, koty syberyjskie należy kupować jedynie w sprawdzonych hodowlach. Powinny być one zarejestrowane w Polskiej Federacji Felinologicznej (Felis Polonia) – jedynej w Polsce organizacji podlegającej pod Międzynarodową Federację Felinologiczną. Są to odpowiedniki Związku Kynologicznego w Polsce i Międzynarodowej Federacji Kynologicznej zajmujących się psami. Przed zakupem młodego kota warto złożyć osobistą wizytę w hodowli i upewnić się, że zwierzęta trzymane są w niej w odpowiednich warunkach i traktowane w jak najlepszy sposób. Dobrym pomysłem jest także zadanie właścicielowi pytań o aktualne badania rodziców młodych czy też dokumenty potwierdzające czystość rasy. Zakup czworonożnego towarzysza to poważna decyzja – należy więc zatroszczyć się o każdy szczegół tego procesu.
Kot syberyjski – zdrowie
Kot syberyjski, ze względu na ukształtowanie w trudnych i zmiennych warunkach środowiska, stał się dość krzepką, silną i zdrową rasą. Jednak, tak jak każdy, ma swoje słabości. Rasa jest obciążona zwiększonym ryzykiem kardiomiopatii przerostowej, niedoboru kinazy pirogronianowej (prowadzącego do anemii) oraz FUS – zespołem schorzeń, wśród których wyróżnić można między innymi zapalenie pęcherza moczowego i dolnych dróg moczowych.
Koty należy zabierać na regularne wizyty kontrolne u weterynarza oraz szczepienia. Warto także wykupić im ubezpieczenie zdrowotne.
Kot syberyjski – dla kogo?
Syberyjczyki mają wiele zalet. Są to między innymi:
- dobre zdrowie i odporność,
- brak tendencji do niszczenia (choć jeśli nie zostanie mu zapewniony drapak, może zacząć swoimi pazurami uszkadzać meble),
- uczuciowość i towarzyskość – może być wspaniałym, a przy tym nienatrętnym kompanem,
- akceptacja innych kotów oraz psów (przy właściwie przeprowadzonej socjalizacji).
Z kolei wśród wad tej rasy wymienić można takie rzeczy, jak:
- nadmierna wokalizacja,
- trudności z przebywaniem w samotności,
- żywiołowość i zamiłowanie do wspinaczek,
- bycie upartym,
- brak zamiłowania do czesania.
Kot syberyjski to dobry towarzysz przede wszystkim dla alergików. Nie wywołuje tak silnych objawów uczulenia, jak inne koty, ponieważ jego ślina posiada mniejszą ilość białka fel d1 – odpowiedzialnego za reakcje alergiczne ze strony układu odpornościowego. Poza tym jest wspaniałym, nieco charakternym kotem o wyjątkowej urodzie i przyjaznym usposobieniu.
Kot syberyjski – ciekawostki
Oto kilka ciekawostek na temat rasy:
- Kot syberyjski długo rośnie – pełną dojrzałość fizyczną osiąga około 3 lata. Z kolei dojrzały płciowo staje się dopiero około 5 roku życia.
- Syberyjczyki dysponują bardzo bogatym repertuarem dźwięków – potrafią miauczeć na dziesiątki sposobów, a także ćwierkać, trylować oraz szczebiotać.
- W Rosji rasa cieszy się dużym uznaniem i sympatią. Koty syberyjskie są bohaterami wielu ludowych opowiadań – w ich treści zwykle przypisuje się im pozytywne cechy i magiczne zdolności.
- W 2008 roku została wyodrębniona nowa rasa – neva masquarade, siostrzana dla kota syberyjskiego. Różni je jedynie umaszczenie i kolor oczu – neva ma zawsze błękitne ślepia i znakowanie typu point.
Podsumowanie
Kot to bardzo poważna decyzja i obowiązek na długie lata. Decydując się na daną rasę, zawsze należy mieć świadomość jej mocnych i słabych stron. Kot syberyjski, mimo niewielu potrzeb pielęgnacyjnych, wymaga zaangażowania i opieki ze strony właściciela. Jeśli jego potrzeby będą odpowiednio zaspokajane, odpłaci się miłością i wprowadzi w życie swego opiekuna wiele radości.
Autor
Redakcja RankingKarm.pl