Pinczer mały jest niedużym pieskiem o szorstkiej i czarnej sierści. Jego pyszczek jest krótki, obrośnięty długimi włosami. Nazwa rasy wzięła się z jego podobieństwa do małpy. Nie jest to pies agresywny, bardzo lubi towarzyszyć człowiekowi na co dzień, jest przyjemny i wierny. Są to pieski pełne entuzjazmu, które niezwykle mocno cenią sobie towarzystwo człowieka. Są raczej aktywne, natomiast z całą pewnością nie będzie to pies dla bardzo wysportowanego właściciela. Pinczer małpi to piesek, który reaguje na każde niepokojące elementy środowiska. Nawet gdy się delikatnie przestraszą to od razu będą to okazywały donośnym szczekaniem. Niestety psy te nie są zbytnio cierpliwe jeżeli chodzi o kontakty z dziećmi, często mogą się zdenerwować gdy te mocno mu dokuczają. Obcych ludzi zawsze biorą na dystans- jednym słowem, trzeba skraść ich serce. Mimo swoich niewielkich rozmiarów i słodkiego wyrazu twarzy psy te świetnie sprawdzają się w roli stróża, ponieważ od razu alarmują właścicieli, gdy coś dla nich wyda się niepokojące.
Pinczer małpi – wygląd i opis rasy
Pinczer małpi (affenpinscher): grupa II FCI, sekcja 1.1., nr wzorca 186
- Kraj pochodzenia to Niemcy
- Wielkość: 25-30 cm
- Waga: 4-6 kg
- Szata: szorstkowłosa z podszerstkiem; na tułowiu jest twarda i gęsta; głowa ozdobiona jest krzaczastymi brwiami, które są sztywne; ma wieniec wokół oczu oraz obfitą brodę; długi włos na policzkach i na wierzchołku głowy; sierść na głowie twarda i stojąca; małpi wyraz
- Maść: czysto czarna z czarnym podszerstkiem; wyjątek – w USA, Kanadzie i Meksyku uznane są także inne umaszczenia: szare w różnych odcieniach, czarne podpalane, rude, przesiane czarno-rude
- Długość życia: 12-14 lat
- Głowa:
- mózgoczaszka: raczej okrągła, niż wydłużona, w całości niezbyt ciężka, mocno wysklepiona z wyraźnym czołem
- Trzewioczaszka: nos okrągły, duży i czarny, zamknięte nozdrza, kufa krótka i prosta, nie zadarta, grzbiet nosa prosty, wargi przylegające, czarne; uzębienie kompletne- 42 zęby, białe. Szczęka dolna wystaje przed górną i jest lekko zadarta ku górze. Siekacze i kły nie mogą być widoczne przy zamkniętym pysku, tak samo jak język.
- Oczy: Ciemne, okrągłe, lekko wypukłe. Powieki przylegające, czarno pigmentowane, z szorstkim włosem.
- Uszy: Wysoko osadzone, jednakowo załamane do przodu, kształtu litery V; te stojące powinny być małe, jednakowego kształtu
- Szyja: Mocna, krótka, mocno osadzona. Skóra bez fałd.
- Tułów: mocny, krępy i zwarty.
- Grzbiet: mocny, krótki i związany.
- Zad: Krótki, lekko zaokrąglony, delikatnie przechodzący w nasadę ogona.
- Klatka piersiowa: trochę spłaszczona na bokach, średniej szerokości, głęboka, sięgająca poniżej łokcia.
- Brzuch: umiarkowanie podciągnięty, linie dolna i górna są mniej więcej równoległe.
- Ogon: prosty lub sierpowaty.
- Kończyny przednie: mocne, proste, równoległe, nie za wąsko rozstawione.
- Łopatka: dobrze umięśniona, długa, skośnie ustawiona (kąt około 45%), płaska.
- Ramię: przylegające do tułowia, mocne i dobrze umięśnione.
- Łokcie : dobrze przylegające, nie wykręcone ani do wewnątrz, ani na zewnątrz.
- Przedramię: dobrze rozwinięte, z każdej strony oglądane – proste.
- Nadgarstek: mocny.
- Łapy: Krótkie i okrągłe. Palce zwarte i wysklepione, poduszki twarde, pazury
- krótkie, mocne i czarne.
- Kończyny tylne: umiarkowanie kątowane. Równoległe jeżeli są oglądane z tyłu.
- Udo: dobrze umięśnione, szerokie.
- Kolano: nie wystawione na zewnątrz ani nie skierowane do wewnątrz.
- Podudzie: długie i mocne.
Pinczer małpi – wady i zalety
Wady
- może stać się uciążliwy, gdy właściciele bardzo mocno go rozpieszczają
- nie należy zbytnio go niańczyć za czasów szczenięcych, ponieważ później ma tendencję do lęku separacyjnego
- bywa bardzo szczekliwy, szczególnie wtedy chce chce coś wymusić, albo wyczuwa potencjalne zagrożenie
- lubi inne gatunki zwierząt, gania małe zwierzęta- wszelkie ptaki na spacerze będą dla niego niezwykłą atrakcją
- jest uparty i samowolny, gdy odpowiednio się go nie wychowa
- brak mu cierpliwości, więc nie nadaje się do domu z małymi dziećmi
Zalety
- jest miłym psem do towarzystwa
- nie jest wrażliwy na zmiany, dlatego przystosuje się do różnych sytuacji
- jest psem aktywnym, ale nie wymaga bardzo dużo ruchu- wystarczy mu ciągnięcie sznurem w domu lub chwila rzucania piłką
- dobrze czuje się nawet w małym mieszkaniu, ze względu na swoją niewielką masę i wzrost
- nie zrzuca dużo sierści
- jego sierść jest twarda i sztywna, więc nie wymaga pracochłonnej pielęgnacji
- nadaje się dla osób starszych, które pokochają go całym sercem
Pinczer małpi – zdrowie
Pinczery małpie są raczej zdrowe. Często okazuje się, że jest to rasa długowieczna. Jeżeli mają dobrą kondycję to dożywają nawet szesnastego roku życia. Ich potencjalne problemy zdrowotne są typowe dla psów brachycefalicznych, czyli takich, które posiadających krótką kufę i spłaszczoną czaszkę. Związane jest to z tym, że pies ten może pochrapywać podczas drzemki i mocni dyszeć podczas aktywności fizycznej. Pinczer małpi bardzo źle znosi upały. W takie dni daj mu „zwolnienie z WF-u” i pozwól mu odpoczywać w cieniu i chłodzie. Niestety zwierzak ten może mieć wówczas problemy z oddychaniem. Warto zapytać hodowcę o to, jak długo żyły inne czworonogi z tej samej linii, ponieważ pieski te mają problemy z sercem. Sporadycznie zdarzają się choroby oczu, między innymi zaćma. Affenpinscher jest podatny też na odkładanie się kamienia nazębnego, dlatego warto często kontrolować stan jego zębów i umawiać się na sanację jamy ustnej, jeżeli zaleci to lekarz weterynarii. Choroby dziedziczne, które mogą być przekazane z pokolenia na pokolenie to:
- Dysplazja stawu biodrowego – zapalenie i zwyrodnienie stawów biodrowych
- Zwichnięcie rzepki- kulawizna, zwyrodnienie stawu kolanowego, rozluźnienie więzadeł
- Dysplazja stawu łokciowego – zwyrodnienie i zapalenie stawu łokciowego
- Choroba Leg-Calve-Perthesa – aseptyczna martwica główni kości udowej, powoduje zwyrodnienie stawu biodrowego. Może powodować bóle i kulawiznę
Predyspozycje do chorób:
- Distichiasis (dwurzędowość rzęs)
- Przetrwała błona źreniczna
- Dysplazja siatkówki
- Zaćma
- Dystrofia rogówki
- Niedoczynność tarczycy
- Sezonowe łysienie boków
Pinczer małpi – pielęgnacja
Tak naprawę pielęgnacja w przypadku tej rasy nie jest uciążliwa. Gęsta, szorstka sierść wymaga regularnego szczotkowania, najlepiej dwa razy w tygodniu. Włosy blisko oczu należy przycinać, tak aby nie przeszkadzały zwierzakowi i nie wchodziły do gałek ocznych. Dobrze jest 1-2 razy w roku trymować psa (sierść rośnie dość wolno). Uszy zdecydowanie wymagają regularnej pielęgnacji, ponieważ dość szybko zarastają włosami. Najlepiej kąpać psiaka, gdy jest po prostu brudny. Koniecznie czyścimy zęby specjalnymi preparatami oraz przycinamy pazurki.
Pinczer małpi – żywienie
Jak każdy pies potrzebuje on zbilansowanej i wysokoenergetycznej karmy, która w 100% zaspokaja jego potrzeby bytowe. Musi być oczywiście dostosowana do stylu życia, aktywności fizycznej oraz wieku i chorób. Pinczery małpie kochają jeść! Mają ogromny apetyt, dlatego warto kontrolować ilość spożywanej karmy i wagę psa. Warto wybrać rodzaj karmy, który najbardziej nam odpowiada. Mamy do wyboru karmy komercyjne lub takie, które przygotujemy sami w domu. Warto od młodości podawać psu suplementy diety, które wspierają funkcjonowanie stawów.
Pinczer małpi – szkolenie
Pinczery małpie są bardzo terytorialne, wbrew pozorom, o czym wspomnieliśmy wcześniej świetnie odnajdują się w roli stróża. O obecności niepożądanej osoby lub gdy widzą sytuację zagrożenia- informują głośnym szczekaniem. Pinczer małpi potrzebuje konkretnego i konsekwentnego szkolenia, ponieważ są to psy wyjątkowo uparte. Zawsze chcą postawić na swoim. Wydaje się, że takich małych piesków się nie szkoli, jednak nic bardziej mylnego! Rasa ta bez swojego przewodnika stada czyli właściciela jest w stanie roznieść cały dom. Affenpinscher powinien dokładnie poznać zasady panujące w naszym domu i musi mieć świadomość, że nie ma od nich odstępstw. Warto też nauczyć go posłuszeństwa, po to aby na spacerach zaaferowany otoczeniem nie zapomniał gdzie jest jego właściciel.
Pinczer małpi – hodowla
Pinczer małpi jest raczej psem mało popularny w Polsce i to wpływa na to, że nie ma tu zbyt wielu hodowli tej rasy. Niestety po szczeniaka najczęściej trzeba wybrać się do innego kraju.
Nigdy nie kupuj psa z nieznanego źródła bo nie wiesz jacy byli jego rodzice i czy pies posiada rodowód. Hodowle warte uwagi to te zrzeszone w Związku Kynologicznym w Polsce. Pinczery małpie, które są z takich hodowli otrzymują rodowody Międzynarodowej Federacji Kynologicznej.
Pinczer małpi – cena
Jeżeli zainteresował Cię słodki, włochaty maluch koniecznie poszukaj dobrej, poleconej hodowli za granicą. Ceny takich szczeniaków to około 2 tysięcy euro. Wiadomo, że trzeba jeszcze doliczyć koszty transportu, dlatego prawda jest taka, że niewiele osób decyduje się na taki wydatek mimo przyjaznych opinii o tym psie.
Pinczer małpi – historia rasy
Jest to bardzo stara rasa, która istnieje od przynajmniej kilku wieków. Historycy kynologii na razie nie są zgodni co do tego skąd tak naprawdę pochodzi ta rasa i określenie tego jest dość problematyczne. Na razie stwierdzono, że wywodzą się one z okolic Monachium i pies ten może być spokrewniony z schipperke, pinczerem miniaturowym oraz mopsem. Ciekawostką jest to, że geny pinczera małpiego przyczyniły się do powstania Gryfoników brukselskich. W wielu dziełach sztuki znaleziono podobnego z wyglądu psa o takiej samej kędzierzawej sierści. Najstarsze dane są z XV wieku. W 1931 roku oficjalny powstał oficjalny wzorzec rasy, który zakładał, że wszystkie osobniki mają mieć czarne umaszczenie. W 1946 roku uzyskano 100% czarnych psów, ponieważ wcześniej psy o innym umaszczeniu zaczęto wyłączać z hodowli.
Pinczer małpi – ciekawostki o rasie
Pierwotnie te psy były wykorzystywane do tępienia szkodników takich jak myszy czy szczury. Były idealne do tropienia królików i przepiórek na polowaniach. Jak wiadomo, psy te idealnie wpasowują się z funkcję stróża. Może nie obronią nikogo, gdyż nie mają na tyle siły, natomiast z całą pewnością dadzą znać, że coś jest nie tak, ponieważ nawet najmniejsza rzecz, która sprawi, że poczują zagrożenie jest ogłaszana dźwiękiem szczekania. Współcześnie pinczery małpie to przede wszystkim pieski do towarzystwa. Synonimem rasy jest nazwa Affen.
Jak bawić się z pinczerem małpim?
- Zabawa w chowanego – są dwie wersje: w pierwszej jedna osoba będzie trzymała psa, a reszta domowników będzie się chowała w różnych miejscach w mieszkaniu. Następnie należy puścić psa i dać mu szansę na wytropienie ludzi. Każda schowana osoba po kolei powinna wołać psa, a jeżeli on znajdzie źródło tego dźwięku i odnajdzie domownika to powinien być zawsze nagrodzony. Druga opcja wskazuje na to, aby zrezygnować z wołania naszego pupila. Osoba trzymająca pinczera powinna powiedzieć „szukaj” i wtedy puścić malucha. Jeżeli pies odnajdzie lokatorów tylko po węchu to należy go nagrodzić.
- Trening węchu- warto kupić naszemu pupilowi maty węchowe albo piłki ze smakołykami w środku. Psu zajmie naprawdę trochę czasu zanim znajdzie swoje jedzenie. Jest to zabawa, która bardzo go zainteresuje. Można też umieścić smakołyki w kocu lub butelce plastikowej.
- Nauka komend- jest to też świetna zabawa dla psa, jeżeli po każdym dobrze wykonanym zadaniu dostaje on nagrodę w formie smakołyka. Można kupić specjalne, bogate w smaku jedzenie, które na pewno zachęci Twojego zwierzaka do pracy, ponieważ będzie ona mu się kojarzyła z czymś pozytywnym.
- Zabawy zręcznościowe- naszemu pinczerowi małpiemu z całą pewnością możemy rzucać piłki, przeciągać się z nim liną lub bawić się innymi zabawkami. Jeżeli wyrwiesz maluchowi jego „zdobycz” to koniecznie kontynuuj zabawę podając mu ją jeszcze raz. Nagradzaj psa jeżeli sam poda Ci piłkę i poprosi o to, żebyś mu ją rzucił.
Autor
Redakcja RankingKarm.pl