Thai ridgeback – co powinien wiedzieć przyszły właściciel

Thai ridgeback– wygląd i opis rasy

• Pochodzenie: Tajlandia
• Rozmiar: samce 56-61 cm, samice 51-56 cm
• Waga 16-34 kg
• Sierść: krótka, gładka, bez podszerstka
• Maść: ruda, czarna, niebieska, isabel
• Długość życia: średnio 13 lat
• Charakter: Inteligentny, niezależny, czujny

Charakterystyka:

• Aktywność: 5/5
• Chęć do zabawy: 4/5
• Inteligencja: 4/5
• Łatwość szkolenia: 3/5
• Linienie: 1/5
• Kontakty z innymi psami: 2/5
• Kontakty z dziećmi: 3/5

Thai ridgeback – wzorzec rasy

Jest to pochodząca z Tajlandii rasa średniej wielkości. Należą one do szpiców i psów pierwotnych w sekcji pierwotnych psów myśliwskich. Psy osiągają rozmiary 56-61 cm wysokości w kłębie, suki 51-56 cm. Ich waga dochodzi do 23-34 kg dla samców oraz 16-25 kg dla samic. Sierść Thai ridgeback charakteryzuje się krótkim, twardym i gładkim włosiem, bez podszerstka, przez co mogą one marznąć zimą. Szata może występować w maściach: rudy, czarny, niebieski, isabel. Mogą mieć również ciemniejszą maskę na głowie. Na ich grzbiecie występuje charakterystyczna pręga włosów rosnących w kierunku głowy, skąd zawdzięczają swoją nazwę (ridge-pręga). Z innych ras uznawanych przez FCI jedynie Rhodesian ridgeback charakteryzuje się taką cechą. Mają ładnie zaznaczoną, widoczną ponad skórę muskulaturę i szczupłą, atletyczną budowę ciała, a jednocześnie stosunkowo krępą szyję i masywną czaszkę z średniej długości kufą. Posiadają szpiczaste, wysoko osadzone uszy, migdałowe oczy w różnych odcieniach brązu (od żółto-bursztynowych po niemal czarne). Ogon jest noszony pionowo lub jest lekko zawinięty nad grzbiet.

Thai ridgeback – charakter

Thai ridgeback to pies bardzo zrównoważony i inteligentny. Podobnie jak inne szpice cechuje się sporą niezależnością, która u nieprawidłowo odchowanych szczeniaków może przerodzić się w jawne nieposłuszeństwo. Stosunkowo łatwo jednak przywiązuje się do całej rodziny, również dzieci i potrafi dobrze współpracować z konsekwentnym właścicielem. W związku z ich inteligencją należy zapewnić im nie tylko wysiłek fizyczny w trakcie ćwiczeń czy spacerów, ale również warto skłonić je do wysiłku psychicznego, na przykład podczas nauki nowych komend czy w czasie pracy węchowej. W domu potrafią zachować się spokojnie, jednak znudzone mogą szukać zajęcia w niszczeniu pozostawionych ubrań, zasłon, mebli. Należy uważać w trakcie kontaktu psa z małymi zwierzętami. Psy rasy Thai ridgeback mają silnie rozwinięty instynkt łowiecki i mogą ścigać, a nawet upolować drobną zwierzynę. Wobec obcych mogą zachowywać się nieufnie, zaakceptowanie innego psa, zwłaszcza tej samej płci, również może przebiegać opornie. Są z tego powodu często wykorzystywane jako psy stróżujące, które czujnym wzrokiem zniechęcają intruza, rzadko jednak przy tym szczekając.

Thai ridgeback – długość życia

Średnia długość życia wynosi 13 lat, co jest dobrym wynikiem przy psach tych rozmiarów. Jak na szpice przystało, Thai ridgeback cieszy się dobrym zdrowiem i (o ile nie przeszkodzi mu w tym złe prowadzenie diety i ćwiczeń na spacerach przez właściciela) do końca życia pozostaje aktywny fizycznie.

Thai ridgeback – zdrowie

Psy tej rasy cieszą się dobrym zdrowiem. Mogą jednak zdarzyć się dysplazje stawów biodrowych i łokciowych, a zwierzęta o jasnym umaszczeniu (niebieskie, isabel) mogą mieć problem z oparzeniami słonecznymi i silniejszymi reakcjami alergicznymi niż psy ciemnej maści. Sporym problemem w hodowlach Thai ridgeback jest jedyne schorzenie genetyczne, do którego mają predyspozycje, zwane zatoką skórzastą (sinus dermoidalis). Występuje ono stosunkowo często, bo aż u 8% szczeniąt tej rasy. Choroba ta polega na powstawaniu jeszcze przed urodzeniem wąskich wgłębień skóry sięgających, nawet do mięśni lub rdzenia kręgowego. Mogą one powodować objawy nerwowe (niedowłady kończyn, ból, drażnienie), a z powodu aktywnych w takim kanale mieszków włosowych i gruczołów łojowych mogą powodować uciążliwe zapalenia okolicznych tkanek. Leczenie polega na chirurgicznym usunięciu przetok, a psy zarówno wykazujące zmiany jak i będące bezobjawowymi nosicielami sinus dermoidalis powinny być eliminowane z hodowli.

Thai ridgeback – pielęgnacja

Psy te nie wymagają poświęcania zbyt wiele uwagi by utrzymać je w czystości. Gładka sierść nie ma tendencji do tworzenia kołtunów, przyczepiania gałązek, a ewentualne błoto i piasek zbierane na spacerach są łatwo wytrzepywane bądź wyczesywane z sierści zwykłą, miękką szczotką. Jedynie w okresie linienia ilość wypadającej sierści może być nieznacznie większa. Wystarczy jedna kąpiel na rok lub pół roku. Należy zwracać uwagę na pazury zwierzęcia. Przy zapewnieniu odpowiednio dużej dawki ruchu na twardym podłożu powinny one ścierać się same, jeśli jednak w pozycji stojącej pazury mocno opierają się o ziemię – należy je przyciąć specjalnymi obcążkami lub skontaktować się z lekarzem weterynarii czy groomerem.

Thai ridgeback – żywienie

Ważne jest aby pies, zwłaszcza w okresie szybkiego wzrostu, dostawał wystarczającą ilość kalorii i składników odżywczych, by kościec szczenięcia dobrze się rozwijał. Na rynku dostępnych jest wiele różnych karm. Warto sprawdzać ich skład, by upewnić się, że zawierają ponad 50 % mięsa mięśniowego, do tego podroby oraz owoce i warzywa. Wiele szeroko reklamowanych w środkach masowego przekazu karm, w rzeczywistości jest bardzo kiepskiej jakości, zawierając niewiele mięsa, a opierając się głównie na produktów zbożowych, które nie są dobrą podstawą żywieniową dla mięsożernego zwierzęcia. Można rozważyć prowadzenie psa na diecie BARF, która polega na precyzyjnym komponowaniu posiłków ze świeżego mięsa, podrobów, kości, owoców i warzyw. Ważne jest jednak by dobrze obliczyć zapotrzebowanie zwierzęcia na niezbędne składniki odżywcze i ściśle przestrzegać zbilansowanej diety i suplementacji witamin oraz minerałów. Przygotowywanie posiłków „na oko” może skutkować niedoborami i pogorszeniem zdrowia pupila. Koszt utrzymania zdrowo żywionego psa waha się w granicach 150-450 zł miesięcznie.

Thai ridgeback – szkolenie i wychowanie

Jak w przypadku każdego psa, warto rozpocząć szkolenie podstawowych komend i posłuszeństwa od najmłodszych tygodni. Rasa Thai ridgeback raczej nie ma tendencji do wybierania jednego „pana”, z reguły przywiązuje się do wszystkich członków rodziny w równym stopniu. Wyszkolenie szpiców jest trudniejsze niż w przypadku owczarków, wymaga konsekwencji i częstego urozmaicania szkoleń, by te inteligentne zwierzęta najzwyczajniej nie znudziły się współpracą. Dobrze jest łączyć naukę nowych komend z aktywnością na świeżym powietrzu w trakcie spaceru, zabawy w coraz to nowych miejscach, by pies nie kojarzył, że posłuszny ma być tylko na podwórku, a na spacerze nie musi zwracać uwagi na właściciela.

Thai ridgeback – szczeniaki i hodowla

W Polsce i Europie znajduje się wiele hodowli Thai ridgeback, nie ma potrzeby sprowadzać ich z daleka. Zdarzają się również przypadki oddawania psów rasowych z różnych powodów. Warto Obserwować grupy tematyczne na popularnych mediach społecznościowych wydających do adopcji psy za darmo. Można również adoptować psa nie rasowego, a jedynie o podobnym typie urody. Pamiętajmy: kundelki kochają równie mocno!

Thai ridgeback – cena

Cena szczeniaka Thai ridgeback waha się w granicach 5 000-6 000 zł, champion kosztuje nawet 12 000 zł. Należy wystrzegać się pseudohodowli oferujących szczenięta bez rodowodu za kilkaset złotych. O ile rzetelne hodowle zwracają uwagę na dobór zdrowych osobników do rozrodu (wolnych od sinus dermoidalis i dysplazji stawów), o tyle dla pseudohodowców często liczy się tylko zysk i nie interesują ich późniejsze problemy zdrowotne szczeniąt, gdyż po sprzedaży są one już problemem kogoś innego. Często szczeniaki z takich hodowli są zarobaczone lub zakażone groźnymi chorobami (np. parwowirozą), gdyż nieprzestrzegane są szczepienia ochronne by zaoszczędzić trochę pieniędzy. Kupując takiego szczeniaka przyczyniamy się do rozwoju pseudohodowli, a co za tym idzie do krzywdy zwierząt (suki hodowlane często są pokrywane przy każdej cieczce, co strasznie je wycieńcza). Poza tym zaoszczędzone w ten sposób pieniądze muszą być potem zainwestowane w profilaktykę szczepienną zaniedbaną w wieku szczenięcym i ewentualne leczenie jeśli faktycznie dojdzie do zakażenia. Thai ridgeback – historia rasy, ciekawostki Rasa Thai ridgeback był historycznie rasą myśliwską używaną do tropienia (ze względu na dobrze rozwinięty zmysł powonienia) oraz wypłaszania zwierzyny, a także był on wykorzystywany jako pies pociągowy. Najwcześniejsze zapiski o tej rasie pochodzą z XII wieku z Tajlandii. Przez FCI zostały uznane za odrębną rasę w 1993 roku. Obecnie jest użytkowany jako pies stróżujący, rodzinny i sportowy w zawodach Agility. Do 2010 roku, w przypadku kiedy szczeniak rasy Thai ridgeback urodził się bez charakterystycznej pręgi na grzbiecie, praktykowano usypianie takich zwierząt, gdyż nie stanowiły one wystarczającej wartości dla hodowcy. Na szczęście zwyczaj ten w Europie jest obecnie zakazany.

Thai ridgeback – dla kogo?

Zalety rasy

• Zdrowy
• Łatwa pielęgnacja
• Inteligentny
• Przywiązany do rodziny
• Stosunkowo rzadko szczeka

Wady rasy

• Niezależny, czasem uparty i nieposłuszny
• Silny instynkt łowiecki
• Cienka okrywa włosowa – może marznąć zimą
• Trudna socjalizacja z innymi zwierzętami i obcymi ludźmi

Thai ridgeback to zdecydowanie pies dla ludzi aktywnych fizycznie, którzy będą w stanie poświęcić dużo czasu i uwagi zarówno dorastającemu szczeniakowi jak i dorosłemu psu. Ważna jest konsekwencja w prowadzeniu i wychowywaniu psa, by nie stanowił zagrożenia dla siebie i innych (każdy pies może rozwinąć agresję z różnych przyczyn). Należy pamiętać, że zapewnianie dużej dawki ruchu na świeżym powietrzu na spacerach w nowe miejsca, a nie wyłącznie na przydomowym podwórku, jest podstawową potrzebą psa. Trzymanie psa wyłącznie na jednej działce jest tak samo krzywdzące jak zamknięcie człowieka na całe życie w jednym pokoju. Decydując się na psa, zwłaszcza tak aktywnego, należy rozważyć wszystkie okoliczności i własne możliwości, nigdy nie wolno decydować pod wpływem impulsu.

Ranking najlepszych karm dla psów
- sprawdź już teraz!

Zobacz ranking >

To może Cię zainteresować:

Rhodesian ridgeback – Afrykański pies na lwy

Szpic miniaturowy – wszystko co musisz wiedzieć o pomeranianach

Yorkshire terrier – czyli co powinieneś wiedzieć o Yorku?

Sznaucer miniaturowy – wszystko, co musisz o nim wiedzieć

Staffordshire Bull Terrier – pies morderca czy ulubieniec rodziny?

Wilczak Czechosłowacki – niezależny samotnik czy przyjaciel człowieka?

Springer spaniel walijski – pies myśliwski i przyjaciel rodziny 

Shikoku – mniej znany “kuzyn” shiba inu

Wyżeł niemiecki szorstkowłosy – wygląd i opis rasy

Beagle – łaciaty rozrabiaka