W przeszłości, entlebuchery pomagały pasterzom i pełniły rolę strażników gospodarstw. Odważne i lojalne, dziś coraz częściej goszczą w domach jako oddani członkowie rodziny.
Entlebucher – wygląd i opis rasy
- Rozmiar: 42-50 cm
- Sierść: krótka, gładka
- Długość życia: 11- 15 lat
- Waga: 25- 30 kg
Entlebucher – wzorzec rasy
Według klasyfikacji FCI, jest to rasa należąca do sekcji szwajcarskich psów pasterskich. Cechy, które posiada entlebucher z rodowodem to:
- mocna, lekko klinowata głowa, najszersza w okolicy uszu,
- dobrze wyodrębniona kufa,
- nos o prostym grzbiecie,
- niewielkie, okrągłe oczy, koloru ciemnobrązowego lub orzechowego,
- ściśle przylegające wargi o czarnej pigmentacji,
- niewielkie, trójkątne uszy, wysoko osadzone, opadające,
- szeroka i głęboka klatka piersiowa,
- szeroki i długi grzbiet,
- lekko podciągnięty brzuch,
- lekko spadzisty zad,
- długi, wiszący ogon lub szczątkowy, swobodnie uniesiony,
Psy tej rasy posiadają krótką, przylegającą do ciała sierść z bogatym podszerstkiem. Dopuszczalny wygląd szaty to tricolor (czyli czarno- biała z regularnymi brązowymi znaczeniami). Takie umaszczenie jest czarne podpalane, z biało zaznaczonymi palcami, klatką piersiową, końcem ogona i strzałką na głowie. Brązowe znaczenia występują między kolorem czarnym i białym.
Entlebuchery posiadają mocne i regularne uzębienie, za prawidłowy uznawany jest zgryz cęgowy i nożycowy. Dopuszcza się brak jednego lub dwóch przedtrzonowców (P1) i brak trzeciego zęba trzonowego (M3).
Przed planowaniem udziału w wystawach, właściciele powinni dobrze się przyjrzeć jak wygląda ich pies i czy nie posiada tzw. wad dyskwalifikujących, takich jak: jasnożółte lub niebieskie oczy, bielmo, zbyt długa lub miękka szata, ogon zakręcony w pierścień, umaszczenie inne niż tricolor, podstawowy kolor inny niż czarny, wnętrostwo. Należy się również wystrzegać takich cech jak zbytnia bojaźliwość i agresja.
Entlebucher – charakter
Jest to pies przywiązany do swojej rodziny i ma potrzebę stałego kontaktu z właścicielem. Nie nadaje się do mieszkania w klatce kennelowej lub budzie. Pozostawiony sam na długi czas łatwo się nudzi. Długa izolacja może powodować frustracje i zapędy do niszczenia przedmiotów. Aby tego uniknąć, należy każdego dnia zapewnić psu odpowiednią dawkę zabawy i stymulacji umysłowej.
Ma wesołe usposobienie, a ze względu na swój niekonfliktowy i przyjacielski charakter dobrze spełnia się w roli towarzysza dzieci. Dobrze dogaduje się zarówno z innymi psami jak i kotami.
Tak jak pozostałe psy stróżujące jest zdystansowany w stosunku do obcych, ale nie agresywny. Rzadko oddala się od domostwa którego ma pilnować i wykazuje niewielką skłonność do ucieczek.
Tak jak w przypadku wszystkich psów pasterskich, entlebucher najlepiej czuje się podczas wykonywania pracy. Żywy temperament i niespożytkowane pokłady energii sprawiają, najchętniej spędza czas aktywnie. Poza częstymi spacerami, doskonałym sposobem na wykorzystanie jego ogromnych pokładów energii jest trenowanie psich sportów (np. agility, obedience, tropienie).
Entlebucher – długość życia
Długość życia entlebuchera zazwyczaj wynosi od 11 do 15 lat. W celu wydłużenia życia pupila należy pamiętać o zapewnieniu:
- regularnych kontroli weterynaryjnych,
- regularnych badań krwi,
- potrzebnych szczepień, badania kału i odrobaczania,
- odpowiednio zbilansowanej diety,
- odpowiedniej ilości ruchu.
Entlebucher – zdrowie
Tak jak w przypadku pozostałych ras hodowanych do pracy, entlebuchery są psami wytrzymałymi i rzadko chorującymi. Do niewielu chorób typowych dla tej rasy należą:
- dysplazja stawu biodrowego,
- dysplazja stawu łokciowego,
- predyspozycje do zwichnięcia rzepki,
- choroby oczu (PRA, zaćma, jaskra),
- niedoczynność tarczycy,
- ektopia moczowodów.
Entlebuchery dobrze znoszą zarówno zimne dni jak i upały. Mają dużą odporność, jednak wciąż mogą się przeziębić lub przegrzać. Ważne jest aby w upalne dni zapewnić im miejsce w cieniu i dostęp do świeżej wody, a zimą stopniowo przyzwyczajać do wychodzenia z ciepłego pomieszczenia na śnieg.
Entlebucher – pielęgnacja
Dbanie o sierść sprowadza się głównie do szczotkowania, dbania o jej dobrą kondycję i utrzymywanie psa w czystości.
Entlebuchery szczotkuje się dwa razy w tygodniu – po spryskaniu psa odżywką zawierającą naturalne olejki najlepiej używać szczotki wykonanej z gęstego, miękkiego włosia.
Linienia entlebucherów nie są intensywne, jednak krótki, szorstki włos ma tendencję do wbijania się w dywany i ubrania właścicieli. Częstsze szczotkowanie w okresie linienia i stosowanie odpowiednich odżywek jest skutecznym rozwiązaniem na ten problem.
Entlebuchery kąpiemy w zależności od potrzeby, ale nie rzadziej niż raz na 2 miesiące.
Ważna jest regularna kontrola stanu uszu i codzienne czyszczenie zębów. Do obu czynności dobrze jest przyzwyczajać psa już od szczeniaka. Pazury, w zależności od tego jak szybko się ścierają, przycinamy co 2- 4 tygodnie.
Entlebucher – żywienie
Są to psy łatwe w utrzymaniu, ale ze względu na duży apetyt wykazują tendencję do otyłości. Wymagają odpowiednio zbilansowanej diety opartej o składniki dobrej jakości.
W codziennym żywieniu entlebucherów dobrze sprawdzają się wysokogatunkowe karmy przeznaczone dla psów ras średnich. Regularnie trenujące psy powinny otrzymywać pokarm wysokoenergetyczny, a tym mniej aktywnym podaje się karmę o niższym poziomie kaloryczności.
Rosnące szczeniaki potrzebują karmy bogatej w substancje wspomagające rozwój stawów – glukozaminę i chondroitynę.
Dorosły pies powinien otrzymywać dzienną dawkę pokarmową w postaci jednego lub dwóch posiłków.
Entlebucher – szkolenie i wychowanie
Entlebuchery uważane są za psy bystre i inteligentne. Są bardzo chętne do pracy z opiekunem, a przyswajanie nowych poleceń przychodzi im stosunkowo łatwo. Podczas szkolenia dobrze radzą sobie w próbach na posłuszeństwo i są chętne do wykonywania zadań. Podczas tresury najwłaściwsze jest łagodne, lecz stanowcze podejście.
Ze względu na predyspozycje tej rasy do nieufności wobec obcych, szczeniaki wymagają spokojnego przejścia okresu socjalizacyjnego z ludźmi i innymi psami. Wczesna socjalizacja i przyzwyczajanie do nowych ludzi daje pozytywne efekty wychowawcze.
Entlebuchery są psami bardzo przywiązanymi do właścicieli- dłuższa rozłąka sprawia, że stają się nieszczęśliwe. Nieobecność właścicieli powinna być krótka i sporadyczna, a psy powinno się do niej przyzwyczajać już od szczeniaka.
Entlebucher – szczeniaki i hodowla
Entlebuchery nie są obciążone wieloma chorobami, jednak należy pamiętać, że tylko psy hodowlane objęte krytycznymi FCI są chronione przed groźnymi wadami dziedzicznymi. Pierwszym krokiem do zapewnienia zdrowia naszego pupila będzie kupienie go w sprawdzonej hodowli.
Młodemu psu należy zapewnić:
- podstawowe szczepienia przeciwko chorobom zakaźnym,
- obowiązkowe szczepienia przeciw wściekliźnie,
- odrobaczanie,
- ochronę przed pchłami i kleszczami,
- dietę odpowiednią dla intensywnego okresu wzrostu.
Dobry hodowca zadba, aby szczeniaki miały za sobą pierwsze szczepienia i odrobaczenia zanim trafią do nowych właścicieli.
Entlebucher – cena
Koszt szczeniaka z rodowodem FCI najczęściej mieści się w granicach od 4500 do 6000 zł. W Polsce istnieje niewiele hodowli tej rasy, dlatego na to ile kosztuje pies może mieć wpływ sam hodowca. Może się zdarzyć, że ustali on wyższą cenę lub że na samego szczeniaka trzeba będzie trochę poczekać.
Należy pamiętać, że sprzedaż psów bez rodowodu jest zakazana. Istnieje jednak wiele fundacji które mają pod swoją opieką psy podobne do entlebucherów i są gotowe oddać je za darmo, do adopcji.
Entlebucher – historia rasy, ciekawostki
- entlebuchery pochodzą z doliny Entlebuch w Szwajcarii,
- pierwotnie wykorzystywane były do pędzenia bydła na targi,
- dopiero w 1927r. zostały uznane za odrębną rasę (wcześniej nie były odróżniane od appenzellerów).
Entlebucher – dla kogo?
Entlebuchery będą dobrze się czuły zarówno w mieszkaniu, jak i domu jednorodzinnym. Należy pamiętać, że są bardzo aktywne i mają dużo energii przez całe życie. Najszczęśliwsze będą z właścicielami, którzy są w stanie im zapewnić dużą dawkę dziennego ruchu i stymulacji umysłowej. Ze względu na łagodny, niekonfliktowy charakter entlebuchery są dobrym wyborem również dla niedoświadczonych właścicieli.
Autor
Redakcja RankingKarm.pl