Nagi pies peruwiański – pies będący wcieleniem bóstw według Inków

Ranking najlepszych karm dla psów
- sprawdź już teraz!

Czytaj dalej >

Nagi pies peruwiański - wygląd i opis rasy

• Rozmiar: 25-40 cm (miniaturowy), 40-50 cm (średni), 50-65 cm (duży)
• Waga: 5-8 kg (miniaturowy), 8-12 kg (średni), 12-25 kg (duży)
• Sierść: nie występuje bądź pojedyncze kępki na głowie/ogonie
• Długość życia: około 11-12 lat

Nagi pies peruwiański – wzorzec rasy

Nagi pies peruwiański należy go grupy piątej według klasyfikacji FCI, czyli do szpiców i psów ras pierwotnych, a dokładniej do jej sekcji szóstej – psów ras pierwotnych. Psy rasy nagi pies peruwiański są użytkowane w dzisiejszych czasach typowo jako psy do towarzystwa i nie podlegają próbom pracy, ale warto podkreślić że w dawnych cywilizacjach psy będące przypuszczalnymi przodkami nagich psów peruwiańskich były wykorzystywane do pilnowania plantacji orchidei.

Jak wygląda nagi pies peruwiański z rodowodem? Dorosły pies tej rasy ma:

• Elegancką, szczupłą budowę ciała, wyrażającą siłę, szybkość i harmonie,
• Stosunek wysokości ciała w kłębie do długości równy 1:1,
• Głowę typowo wilczej budowy, z średnio długą czaszką,
• Kufę o prostym grzbiecie, z zwartymi i przylegającymi wargami,
• Nieznacznie rozwiniętą żuchwą,
• Zgryz nożycowy siekaczy, wykształcone kły – brak przedtrzonowców oraz trzonowców dopuszczalny,
• Oczy o czujnym wyrazie, średniej wielkości i kształtu migdałowatego,
• Uszy średniej długości, szerokie u nasady i zwężające się w szpiczasty koniec – podczas spoczynku powinny być położone do tyłu, a w momencie czuwania i zainteresowania stojące,
• Łukowatą szyję o gładkiej i ściśle przylegającej skórze, bez podgardla,
• Tułów o średnio mocnej budowie, z wyraźnie podciągniętym brzuchem,
• Idealnie pionowymi kończynami, zakończonymi łapami z mocnymi opuszkami i z dobrze rozwiniętymi błonami między palcami,
• Na kończynach tylnych niedopuszczana jest obecność szczątkowych palców, muszą być one usuwane już w wieku szczenięcym!,
• Ogon osadzony nisko, zwężający się ku końcówce, gdzie tworzy haczyk – nie dopuszczalne jest cięcie ogonów!

Jak nazwa rasy wskazuje, cechą charakterystyczną tych psów jest brak typowego owłosienia na ciele. Dopuszczalne są jedynie jego śladowe ilości na głowie oraz końcach łap i ogona. Skóra tych psów jest gładka i wyjątkowo elastyczna. Na głowie oraz wokół oczu i policzków może tworzyć koncentryczne linie.

Jeśli chodzi o ubarwienie skóry nagich psów peruwiańskich, to mogą być one: czysto czarne, łupkowo czarne, szaro-czarne niczym słonie, niebieskawe, szare, ciemnobrązowe po jasny blond. Maści te mogą być jednolite lub mogą występować razem z różowymi łatami na wszystkich częściach ciała. Kolor nosa musi odpowiadać maści psa, tak samo oczy i kolor powiek powinien współgrać z ubarwieniem – oczy mogą być od czarnych, brązowych po żółte, a kolor powiek waha się od czarnego do różowego przy jasnych maściach.             

Nagi pies peruwiański – charakter

Psom rasy nagi pies peruwiański nikt nie odmówi szlachetności, jest ona widoczna już na pierwszy rzut oka. Nagie peruwiańczyki są czułe dla swoich najbliższych i znanych sobie ludzi, a zdecydowanie nieufne wobec obcych. Ten fakt oraz ich czujność sprawiają, że mogą być bardzo dobrym wyborem dla osób poszukujących psa stróżującego. Psy tej rasy są raczej z natury spokojne i rozważne, jednak mają dużo energii, co oznacza że potrzebują dość sporej dawki ruchu aby nie sprawiać problemów i robić szkód w domu z nudów.

Nagi pies peruwiański – długość życia

Długość życia nagich psów peruwiańskich zależy między innymi od ich wielkości, jednak trzeba pamiętać że główny wpływ ma także wiele innych, w dużej mierze zależnych od właściciela czynników – takich jak regularne sprawdzanie zdrowia u weterynarza, profilaktyka przed chorobami zakaźnymi i nie tylko (szczepienia oraz odrobaczenia), odpowiednie żywienie i bezpieczeństwo na spacerach. Zadbany nagi pies peruwiański może żyć nawet ponad 11-12 lat.

Nagi pies peruwiański– zdrowie

Psy ras pierwotnych z reguły cechuje dobre zdrowie i duża wytrzymałość. Jednak nagie psy peruwiańskie są narażone na parę charakterystycznych dla tej rasy schorzeń, głównie właśnie ze względu na brak sierści. Ich skóra bezpośrednio narażona jest na wiele szkodliwych czynników z zewnątrz, takich jak na przykład promieniowanie UV czy niekorzystna pogoda, co sprawia że łatwo ulega przesuszeniu i infekcji. Często psy tej rasy zmagają się także z infekcjami grzybiczymi i innymi wykwitami skórnymi, szczególnie w okolicy uszu. Ze względu na brak chroniącej warstwy owłosienia na głowie, u nagich psów peruwiańskich obserwuje się także częstsze występowanie udarów mózgu. Innymi częściej występującymi u psów tej rasy schorzeniami jest IBD, czyli nieswoiste zapalenie jelit oraz drgawki.

Rasa ta „nosi” także charakterystyczny dla siebie defekt genetyczny – nagie psy peruwiańskie mają często zdeformowane uzębienie, szczególnie objawiające się ubytkami lub zupełnym brakiem zębów trzonowych oraz przedtrzonowych. Co ciekawe, widnieje to w oficjalnym wzorcu rasy i jest to w nim dopuszczalne. Jednak jako właściciel powinniśmy mieć na oku stan uzębienia naszego czworonoga i zwracać uwagę na jakiekolwiek sygnały jego dyskomfortu.

Brak sierści ma także wpływ na zmniejszoną odporność i wytrzymałość tych psów na warunki atmosferyczne – latem pamiętajmy o ochronnym krem z filtrem oraz obserwujmy czy nasz pies nie ulega przegrzaniu, a zimą dbajmy o zapewnienie psu ciepła na spacerach, na przykład w formie psiego ubranka – co szczególnie tyczy się miniaturowej odmiany nagich psów peruwiańskich.

Nagi pies peruwiański – pielęgnacja

Niech nikogo nie zmyli brak sierści u nagich psów peruwiańskich – nie oznacza to wcale kompletnego braku obowiązku pielęgnacji psa, a wręcz przeciwnie, odkryta skóra tych psów jest stale narażona na ekspozycje na złe warunki środowiskowe, urazy oraz przesuszenie. Najlepszą metodą pielęgnacji skóry nagich psów peruwiańskich jest mycie jej delikatnymi detergentami oraz dbanie o jej nawilżenie, na przykład stosując oliwki dla niemowląt o bezpiecznym składzie. Odpowiednie kosmetyki dla psów znajdziemy także w sklepach zoologicznych i groomerskich.

W okresie letnim szczególnie ważna jest ochrona skóry czworonoga przed nadmierną ekspozycją na szkodliwe promieniowanie UV – należy w tym celu stosować kremy z wysokim filtrem, najlepiej takie specjalnie przeznaczone dla psów.

Oczywiście tak jak u każdego innego psa ważne jest także pamiętanie o pielęgnacji uszu, oczu oraz regularne obcinanie pazurów.

Nagi pies peruwiański – żywienie

Nagie psy peruwiańskie cechuje duża rozbieżność wielkościowa, występują one w 3 odmianach – miniaturowych, średnich oraz dużych. Trzeba więc pamiętać, że wielkość i ilość dziennych dawek karmy zależy głównie od rozmiaru psa, jego wagi oraz aktywności fizycznej. W każdym przypadku psy powinny być karmione karmą jak najwyższej jakości i o jak najbardziej naturalnym składzie, niezależnie czy mowa o karmie suchej czy mokrej. U psów rasy nagi pies peruwiański warto pomyśleć o suplementacji produktami bogatymi w kwasy tłuszczowe, czyli na przykład olejem z łososia, które dobrze wpływają na stan skóry, która u tej rasy szczególnie narażona jest na przesuszanie.

Nagi pies peruwiański – szkolenie i wychowanie

Nagi pies peruwiański należy do psów ras pierwotnych, co oznacza że cechuje je pewna doza niezależności. Są one jednak bardzo inteligentne i przy odpowiednim podejściu, polegającym głównie na pozytywnej zachęcie psa do nauki i wykonywania komend, można je wychować na oddanych i wiernych towarzyszy rodziny. Rodziny z dziećmi najczęściej decydują się na małe lub średnie nagie psy peruwiańskie, jednak przy odpowiednim szkoleniu i właściwym podejściu dziecka do czworonogów nawet duży pies może być dla niego idealnym towarzyszem zabaw. Jeśli chodzi o inne psy czy inne zwierzęta, jak na przykład koty bardzo ważna jest socjalizacja, rozpoczęta już na etapie szczenięcym. Inaczej pies może wykazywać bojaźliwość, albo wręcz przeciwnie, może nie akceptować innych czworonogów w domu.

Nagi pies peruwiański – szczeniaki i hodowla

Mimo że jest to bardzo rzadka rasa w Polsce, znajdziemy w naszym kraju kilka hodowli nagich psów peruwiańskich. W wyborze hodowli przede wszystkim kierujmy się tym czy jest ona zarejestrowana w oficjalnym związku kynologicznym oraz czy każdy ze szczeniaków posiada książeczkę zdrowia i rodowód FCI. Zapoznajmy się także z opinią osób, które mają stamtąd swoje czworonogi – czy hodowla ma dobre warunki, czy sprzedawane szczeniaki były zdrowe i czy nie są bojaźliwe.

W wyborze odpowiedniego szczeniaka dla Ciebie powinien zaoferować swoją pomoc hodowca – powinien dowiedzieć się jakiego psa szukasz - suczki czy pieska, spokojnego psa czy może energicznego towarzysza na długie spacery? Na podstawie tych informacji hodowca dobierze dla Ciebie szczeniaka z miotu, który będzie najbardziej odpowiadał swoim charakterem i temperamentem. W dobrych hodowlach każdy szczeniak powinien dostać także wyprawkę na pożegnanie, w szczególności próbkę karmy którą dotychczas mu podawano, tak aby właściciel miał czas na jej zakup bądź właściwe przyzwyczajenie pieska do nowej karmy.

Nagi pies peruwiański – cena

Zastanawiasz się ile kosztuje nagi pies peruwiański? Ze względu na unikatowość rasy koszt szczeniaka z polskiej hodowli jest dość wysoki – musisz być przygotowany na cenę rzędu kilku tysięcy złotych, z reguły w okolicach sześciu tysięcy. Trzeba jednak pamiętać, że na zakupie szczeniaka nigdy nie należy oszczędzać – płacimy nie tylko za tytuły championów jego rodziców, ale przede wszystkim za jego sprawdzoną genetykę, zdrowie oraz właściwą socjalizację. Nie decydujmy się na zakup szczeniaków z prywatnych „pseudohodowli”, które co prawda proponują sprzedaż psów za niższą cenę, ale często są to szczeniaki pochodzące ze złych warunków hodowlanych i o złym zdrowiu.

Jeśli jednak szukamy psa za darmo – warto poszukać ogłoszeń na stronach schronisk oraz fundacji, gdzie na pewno znajdziemy idealnego psa dla nas do adopcji, co prawda bez rodowodu i najpewniej w typie rasy, ale kochającego równie mocno.

Nagi pies peruwiański – historia rasy, ciekawostki

Jak nazwa rasy wskazuje, rasa ta pochodzi z Peru. Na podstawie badań i odkryć archeologicznych uważa się, że bezwłose psy pojawiły się już w preinkaskim okresie archeologicznym, czyli – w okresie między 300 rokiem p.n.e. a 1400 rokiem n.e.! Wizerunki bezwłosych psów, które najpewniej są przodkami dzisiejszych nagich psów peruwiańskich widniały na rozmaitych dziełach ceramiki i nie tylko rozmaitych cywilizacji – między innymi Vicus, Mochica czy Chancay. Istnieje kilka teorii jak te psy zawitały w Peru – niektórzy uważają, że zostały one sprowadzone podczas fali chińskiej imigracji po zniesieniu niewolnictwa Czarnoskórych, podczas gdy inni przypuszczają że przybyły one z Afryki do Ameryki jako towarzysze nomadów, a jeszcze inni że mają swoje korzenie w Azji. Te wszystkie przypuszczenia i spekulacje, a także niezliczone dowody ich obecności oraz bardzo ważnej roli kulturowej czynią z nagich psów peruwiańskich niesamowicie wyjątkowe i owiane tajemnicą psy.

Nagi pies peruwiański – dla kogo, jakie ma wady i zalety?

Nagi pies peruwiański to zdecydowanie pies dla osób, które nie mają nic przeciwko nadmiernej uwadze na spacerach – trzeba liczyć się z ciągłymi pytaniami o rasę i zdrowie swojego psa. Psy tej rasy potrafią być niełatwe w ułożeniu, ale po właściwym wychowaniu będą wiernymi i czułymi członkami rodziny. Nadają się dla rodzin z dziećmi, najlepiej mieszkającej w domu z ogrodem. Przy odpowiedniej możliwości wybiegania się psy te mogą odnaleźć się w mieszkaniu. Jeśli chodzi o towarzystwo innych zwierząt, przy właściwej socjalizacji mogą się z nimi bardzo dobrze dogadywać. Są z reguły spokojne i zrównoważone, dlatego nie powinny broić w domu, oczywiście przy zapewnieniu im odpowiedniej dawki ruchu, zabawy i aktywności umysłowej.

Zalety:

• Przyjazny i spokojny charakter,
• Dobry stróż,
• Niesamowita historia rasy i wyjątkowość.

Wady:

• Trudno znaleźć hodowlę, wysoki koszt zakupu szczeniaka,
• Bardzo wrażliwa skóra, której utrzymanie w dobrej kondycji wymaga sporo pielęgnacji.

Ranking najlepszych karm dla psów
- sprawdź już teraz!

Czytaj dalej >

To może Cię zainteresować:

Lagotto Romagnolo – dobry pływak i tropiciel trufli

Perfumy dla psów – czy to dobry pomysł?

Niewydolność nerek u psa – objawy, leczenie i rekomendowana dieta

Porcelaine – najstarsza francuska rasa psów gończych

Cirneco dell’Etna – wulkaniczny pies

Gordon seter – łagodny pies myśliwski dla aktywnych