Jest to piesek krótkowłosy, którego charakterystyczny wyraz pyska zna prawie każdy. Jednak tylko niewielu wie jaka jest rasa tego malucha. Zwierzak ten ma gładką sierść i rude lub czarne umaszczenie. Czym się wyróżnia? Mamy trzy belgijskie rasy psów, do których należy brabantczyk. Mają one taki sam wzorzec rasy, natomiast różni je kilka kluczowych kwestii. Gryfonik belgijski jest psem szorstkowłosym i ma czarne umaszczenie; gryfonik brukselski jest szorstkowłosy i ma rude umaszczenie, natomiast gryfonik brabancki jest krótkowłosy i ma czarne lub rude umaszczenie. Brabantczyk ma proporcjonalną sylwetkę, powinien mieć mocne kości i kwadratowy kształt. Głowa powinna być stosunkowo duża w porównaniu do reszty ciała. Można powiedzieć nawet, że jego wyraz twarzy jest zbliżony do ludzkiego.
Brabantczyk- wzorzec rasy wg ZKWP
Tak naprawdę jego waga waha się pomiędzy 3,5 a 6kg. Osiąga około 32 cm. Jest to piesek, który najlepiej sprawdza się w warunkach domowych, chociaż nie jest to rasa typowo miniaturowa. Są to żwawe psy z którymi naprawdę nie sposób się nudzić.
Standard FCI Nr 80- GRYFONIK BRUKSELSKI
Standard FCI N° 81- GRYFONIK BELGIJSKI
Standard FCI N° 82- BRABANTCZYK
- Pochodzenie: Belgia
- Użytkowość: mały pies stróżujący i do towarzystwa
- Klasyfikacja FCI: grupa 9 Psy Ozdobne i do Towarzystwa; sekcja 3 Małe Psy Belgijskie; nie podlegają próbom pracy
- Rys historyczny: wszystkie trzy rasy (gryfonik brukselski, gryfonik belgijski i brabantczyk) pochodzą od małego, szorstkowłosego psa zwanego „Smousje”, którego można było odnaleźć w okolicy Brukseli od wielu wieków. W XIX wieku wprowadzenie linii King Charles Spanieli w kolorze ruby oraz mopsów zaowocowało krótką, czarną sierścią i utrwaliło obecny typ rasy. Te małe pieski są bardzo czujne i były hodowane do ochrony powozów i walki z gryzoniami w stajniach. Około roku 1900 rasa stała się bardzo popularna, podobnie jak i inne rasy, dzięki królewskiemu zainteresowaniu wykazywanemu przez królową belgijską Marie- Henriette. Wiele osobników zostało wyeksportowanych i pomogło rozprzestrzenić rasę i jej popularność.
- Wygląd: mały pies do towarzystwa, inteligentny, proporcjonalny, czujny, dumny, mocny, o prawie kwadratowej sylwetce; z mocnym kośćcem, ale równocześnie elegancki w ruchu i budowie; przykuwający uwagę swym prawie ludzkim wyrazem. Obie rasy gryfoników są szorstkowłose i różnią się kolorem, podczas gdy brabantczyk jest krótkowłosy. Długość tułowia od przedniego punktu wyznaczonego stawem ramieniowym do najbardziej wysuniętego ku tyłowi punktu zadu powinna być jak najbliższa wysokości w kłębie.
- Temperament : zrównoważony mały pies; żwawy, dumny, bardzo przywiązany do swego właściciela, bardzo czujny. Nie lękliwy, ale i nie agresywny.
- Typy budowy poszczególnych części ciała:
- GŁOWA : jest najbardziej charakterystyczną i przykuwającą uwagę częścią ciała. Głowa jest dość duża w proporcji do tułowia i ma prawie ludzki wyraz. Szata gryfoników jest twarda, stojąca i zmierzwiona; dłuższa nad oczami, na kufie, policzkach i brodzie, tworząca obramowanie głowy.
- MÓZGOCZASZKA: szeroka i zaokrąglona. Czoło wyraźnie zaokrąglone.
- OKOLICA TWARZOCZASZKI: Nos – czarny, osadzony na poziomie oczu. Cerata nosowa szeroka, z szeroko rozwartymi nozdrzami. Grzbiet nosa jest cofnięty tak, że profil utworzony przez brodę, nos i czoło stanowi jedną płaszczyznę. Kufa- wraz z nosem jest bardzo krótka, nie może przekraczać 1,5 cm.
- SZYJA- średnio długa; płynnie przechodzi w barki.
- TUŁÓW- długość tułowia praktycznie równa jest wysokości w kłębie. Pies robi wrażenie małego, kwadratowego i mocnego.
- KLATKA PIERSIOWA- szeroka, głęboka do łokci. Przedpiersie wyraźnie zaznaczone, co powoduje nieznaczne uwypuklenie profilu klatki piersiowej. Żebra dobrze wysklepione, jednak nie beczkowate, ale i nie płaskie.
- OGON: osadzony wysoko i noszony dość wysoko. Ogon, jeśli kopiowany, jest skracany o 2/3 długości. Ogon nie kopiowany jest noszony w górze z końcem ogona zwróconym w stronę grzbietu; jednak nie dotyka grzbietu, ani nie jest zakręcony. Ogon z natury krótki, lub złamany, lub zakręcony jest poważną wadą.
- KOŃCZYNY PRZEDNIE- kończyny przednie równoległe o mocnym kośćcu, ustawione dostatecznie szeroko, normalne kątowanie obręczy barkowej, przylegające do tułowia. Łapy małe, okrągłe, nie skręcone na zewnątrz, ani do środka.
- KOŃCZYNY TYLNE- wygląd ogólny: kończyny tylne o mocnym kośćcu, zupełnie równoległe, ich kątowanie jest proporcjonalne do kątowania kończyn przednich.
Brabantczyk – charakter
Nie od dziś wiadomo, że małe psy są uważane za szczekliwe, zaczepne i wszędobylskie. Duże natomiast kojarzą się z większą inteligencją, dostojnością i wydają się bardziej szlachetne. Brabantczyk z całą pewnością łamie te stereotypy! Owszem, jest on psem żywiołowym, jednak nie raz pokazuje swoje zrównoważenie i czujność. Rasa ta mocno przywiązuje się do swojego właściciela i są one gotowe na walkę w momencie wyczucia zagrożenia, natomiast nie należy tego traktować jako dowód na agresywność tego psa. Niestety, zwierzę to bardzo źle znosi samotność i dlatego są idealne dla osób, które będą w stanie przebywać z nim większość czasu, a nawet zabierać ze sobą w różne miejsca. Rasa ta lubi, gdy właściciele pracują w domu, zabierają je kilka razy dziennie na spacery, bawią się z nimi i po prostu są obecni. Bardzo silna potrzeba bycia w stadzie sprawia, że pies ten pozostawiony sam sobie zaczyna czuć niepokój i lęk.
Brabantczyk – choroby
Jest to stosunkowo zdrowa rasa i psy nieobciążone chorobami dożywają nawet 15 lat, jednak należy pamiętać, że nie jest to reguła. Każdy pies jest inny, jeden będzie odporny, a drugi już jako maluch zacznie chorować i będzie się to ciągnęło aż do jego śmierci. Skrócona kufa brabantczyka sprawia, że psy te mają problemy z oddychaniem, więc gorzej niż inne psy znoszą wysokie temperatury. Oparzeniom słonecznym często ulega bruzda nosowa, a wrażliwe oczy dają o sobie znać w okresie wiosenno-letnim. Problem zazwyczaj pojawia się również przy porodach, ponieważ duża głowa szczeniąt sprawia iż z trudnością przeciskają się one przez kanał rodny samicy, dlatego niestety bardzo często porody kończą się cesarskim cięciem ze względu na dobro matki i szczeniąt.
Brabantczyk – pielęgnacja
Jest ona stosunkowo prosta, ponieważ pies ten jest krótkowłosy, a sierść przylega do jego ciała. Jest jej niedużo, dlatego zwierzę to nie powinno w zimne dni zostawać na dworze, gdyż nie ma prawidłowej izolacji na taką pogodę i szybko może się przeziębić. Raz w tygodniu warto go czesać, aby usunąć martwą sierść, a jeżeli zapach pupila nam nie odpowiada to można co jakiś czas go kąpać. Reasumując, pielęgnacja brabantczyka jest bardzo prosta i nie zabiera dużo czasu.
Brabantczyk – dla kogo?
Z całą pewnością jest to pies dla kochających ludzi, którzy są w stanie poświęcić mu dużo czasu oraz własnej obecności. Najlepiej jeżeli będą to ludzie pracujący głównie zdalnie oraz tacy, którzy na wszelkie wyjazdy i wakacje chcą zabierać psa ze sobą. Niekoniecznie jest to idealny pies dla dzieci, ponieważ ma lubi on stawiać na swoim i nie ma dużej cierpliwości.
Autor
Redakcja RankingKarm.pl