Czarodziejskie koty z Norwegii – wszystko co warto wiedzieć o kocie norweskim leśnym
Strona główna » Poradnik » Koty »
Kot norweski leśny to rasa o skandynawskim pochodzeniu, która zachwyca swoim pierwotnym wyglądem, długim futrem i mądrym spojrzeniem. Najczęściej opisywane są jako zwierzęta towarzyskie i łagodne. Jeśli zastanawiasz się nad przygarnięciem pupila tej rasy, ten artykuł przybliży Ci najważniejsze informacje o jego charakterze, hodowli i pielęgnacji półdługowłosych kotów.
Kot norweski leśny – wzorzec rasy
Norweski kot leśny należy do II kategorii według klasyfikacji kocich ras FIFe (Federation Internationale Feline), czyli kategorii kotów półdługowłosych. Do jego cech charakterystycznych należą między innymi tufki, czyli odstające włoski na końcach uszu, które nadają mu lekko dzikiego i zarazem naturalnego wyglądu.
Dorosły kot norweski leśny zgodnie z wzorcem rasy stworzonym przez FIFe powinien posiadać następujące cechy wyglądu:
- trójkątna głowa o prostym profilu pozbawionym stopu,
- duże, wysoko osadzone, szerokie uszy z tufkami i długą sierścią w środku,
- duże i owalne oczy (wszystkie kolory dozwolone, niezależnie od barwy okrywy włosowej),
- długa i zbita sylwetka,
- długi i puszysty ogon, sięgający przynajmniej do łopatek (choć preferowana jest długość aż do szyi).
Masa tych kotów waha się od 6 do 9 kilogramów u kocurów i od 5 do 6 kilogramów u kotek.
Piękna, półdługa okrywa włosowa u norweskich kotów leśnych jest dwuwarstwowa, a wokół szyi widoczna jest puszysta i wyrazista kryza. Wzorzec dopuszcza wszystkie rodzaje umaszczenia, łącznie z białym (w każdym natężeniu), jednak z wyłączeniem odcieni lila, czekoladowego, cynamonowego i płowego. Niedopuszczalne jest także umaszczenie typu point (charakterystyczne np. dla kota syjamskiego).
Do nieprawidłowości zalicza się m.in. krótki ogon, krótkie i chude nogi, małe uszy i okrągłą bądź kwadratową głowę.
Kot norweski leśny – charakter
Wśród najczęściej pojawiających się określeń opisujących koty norweskie pojawiają się sformułowania “łagodne olbrzymy”, “wierni towarzysze” i “duże dzieci”. To zdecydowanie zwierzęta o przyjaznym i łagodnym nastawieniu. Bardzo chętnie oddają się zabawie, ale nie gardzą także głaskaniem i pieszczotami. Co ciekawe, są to także koty rodzinne i bardzo towarzyskie. Z natury są cierpliwe, więc nawet dzieci w rodzinie zazwyczaj nie stanowią dla nich większego kłopotu. Również w kontakcie z innymi zwierzętami nie wykazują problemów i mogą spokojnie współżyć zarówno z innym kotem (który jest także świetnym kompanem do zabaw) i psem.
Kot norweski leśny – pielęgnacja
Dłuższa sierść zawsze stanowi dużo większe wyzwanie pielęgnacyjne dla właścicieli niż krótka sierść, niezależnie od tego, czy jest to pies, kot czy królik. Również w tym wypadku nie ma odstępstwa od tej reguły, choć wbrew pozorom nie jest ona aż tak problematyczna u norweskich kotów. Zazwyczaj zaleca się czesanie raz lub dwa razy w tygodniu. Choć okrywa włosowa norweskich kotów leśnych jest długa i bujna, nie ma tendencji do kołtunienia się czy filcowania. Zdrowe koty są również same z siebie bardzo dobre w dbaniu o swoją piękną sierść.
Należy być jednak czujnym w okresie linienia. Kot traci wtedy bardzo dużą ilość włosów, które jeśli zostaną połknięte przez niego w nadmiernej ilości (np. podczas toalety) mogą prowadzić do powstania zbitych kul włosowych. W zależności od potrzeb, w tym czasie warto oprócz metalowego grzebienia i szczotki, używać także furminatora (ten ostatni zalecany mniej więcej raz w tygodniu).
Kot norweski leśny – żywienie
Kot norweski leśny jest bezwzględnym mięsożercą, tak jak wszyscy jego koci pobratymcy. Z tego względu w jego żywieniu szczególnie istotna jest wysoka zawartość białka. W żywieniu kotów właściciel ma do wyboru zarówno komercyjne karmy suche i mokre, jak i przygotowanie własnych posiłków. Ta druga opcja niesie jednak ze sobą duże ryzyko nieodpowiedniego zbilansowania składników odżywczych, dlatego niezwykle istotne jest, by taka dieta była konsultowana z lekarzem weterynarii. Niezależnie od wybranej opcji, dieta powinna być urozmaicona, a posiłki mniejsze, ale za to liczne.
Kot norweski leśny – cena
Ile kosztuje kot norweski leśny? Cena za kocię tej rasy u zarejestrowanego hodowcy zaczyna się od dwóch tysięcy złotych, a sięgać może nawet pięciu.
Jeśli norweski kot leśny to nasze marzenie, a jego cena jest dla nas zbyt wysoka, warto rozglądać się za zwierzętami trafiającymi do schroniska. Niestety bardzo często pojawiają się tam także koty rasowe i w takim wypadku za darmo możemy znaleźć przyjaciela na całe życie. Należy jednak absolutnie wystrzegać się wszelkich “okazyjnych” i “tanich” hodowli, które nie są zarejestrowane!
Kot norweski leśny – hodowla
Wybierając hodowlę, z której kupimy kocię kota norweskiego, należy przede wszystkim patrzeć na to, czy jest to hodowla zarejestrowana w Polskim Związku Felinologicznym (PZF) czy też World Cat Federation. Niestety w obecnych czasach kot bez rodowodu kupiony z niesprawdzonej hodowli ma za sobą najczęściej bardzo przykrą historię. Niezarejestrowane pseudohodowle to znacząco większa szansa na choroby genetyczne, obniżony dobrostan, a także chów wsobny. Nie warto oszczędzać przy kupnie rasowego zwierzęcia, ponieważ za okazyjną ceną niezwykle często stoi cierpienie zwierząt i złe warunki.
Kot norweski leśny – zdrowie
Ogólnie rzecz ujmując, koty norweskie leśne nie należą do ras chorowitych i cieszą się dobrym zdrowiem. Mimo to istnieją schorzenia, do których mogą być bardziej predysponowane od innych kocich ras. Należą do nich:
- choroba spichrzeniowa glikogenu typu IV (GSD IV, choroba Andersena),
- kardiomiopatia przerostowa (HCM),
- niedobór kinazy pirogronianowej (PK).
Choroba spichrzeniowa glikogenu typu IV to choroba genetyczna, która dziedziczona jest autosomalnie recesywnie. Oznacza to, że aby zachorować kocię musi odziedziczyć gen odpowiedzialny za tę chorobę od obydwu rodziców. Obecnie wszyscy hodowcy kotów norweskich są zmuszeni do przeprowadzenia testów genetycznych u swoich kotów, ponieważ stanowi to jedyną skuteczną metodę walki z tą chorobą. Nosiciele wadliwych genów muszą być wykluczeni z dalszej hodowli.
Kardiomiopatia przerostowa to choroba serca, w której dochodzi do przerostu ściany lewej komory. Jest ona bardzo często widziana także u innych rasowych kotów (np. persów, maine coonów, ragdolli czy kotów syberyjskich). Jest to choroba nieuleczalna, jednak wczesna diagnoza pozwala na wprowadzenie terapii, która zwiększa komfort i jakość życia kota.
Niedobór kinazy pirogronianowej to z kolei przypadłość, w której dotknięte koty doświadczają anemii. Jest ona spowodowana brakiem enzymu kinazy pirogronianowej, która jest konieczna do prawidłowego metabolizmu czerwonych krwinek. Jest to niestety również choroba nieuleczalna, a koty z nią zdiagnozowane są wykluczone z hodowli.
Kot norweski leśny – ile żyje?
Długość życia kota norweskiego to około 15 lat.
Kot norweski leśny – historia i ciekawostki
Kot norweski leśny zaliczany jest do tzw. ras naturalnych, czyli takich, które powstały bez ingerencji człowieka, a wskutek selekcji naturalnej. Puszyste futro i muskularna sylwetka stanowią idealne przystosowanie do mroźnych zim Norwegii, z której pochodzą te piękne koty. Historia powstania tej rasy i tego, jak doszło do ich pierwotnego pojawienia się na terenach Skandynawii nie jest poznana. Wśród pojawiających się hipotez przewijają się teorie o Wikingach, którzy mieliby przywieźć koty na swoje ojczyste tereny z wysp brytyjskich, a także historie o marynarzach, którzy wożąc długowłose perskie koty doprowadzali do ich krzyżowania się z lokalnymi kotami na wybrzeżach dzisiejszej Norwegii.
Nie zmienia to jednak faktu, że dopiero XX wiek był momentem, w którym norweski kot leśny został zauważony i doceniony przez norweskich miłośników kotów i ich stowarzyszenia, które pojawiały się w tym kraju w latach 30. tego wieku. Norweskie koty leśne szybko zostały uznane za dobro narodowe, jednak proces prowadzący do zachowania tej rasy był żmudny i został przerwany przez drugą wojnę światową aż do lat 70. W 1975 roku powstał klub Norsk Skogkattring, którego celem było ratowanie tej rasy i zachowanie jej czystości. Również w tym roku doszło do uznania pierwszych osobników tej rasy przez FIFe.
Ciekawostki
- Inne nazwy kota norweskiego to Skaukatt, Norsk Skogkatt i Wegie.
- W mitologii nordyckiej koty pojawią się stosunkowo często. To właśnie dwa dorodne koty miały ciągnąć rydwan bogini miłości Frei. Również Thor napotkał na swojej drodze dorodnego, szarego kocura, którego nie był w stanie podnieść z ziemi!
- W kulturze Wikingów istniał zwyczaj obdarowywania panny młodej kotem w dniu ślubu.
- Norweskie baśnie także korzystały z kociej symboliki. Koty leśne nazywane były w nich czarodziejskimi kotami – były pomocnymi i przyjaznymi stworzeniami z pięknymi, puszystymi ogonami.
Kot norweski leśny – dla kogo?
Kot norweski leśny to piękny kot, który stanowić będzie wspaniałego i wiernego towarzysza rodziny. Decydując się na tę rasę warto mieć na uwadze to, jak bardzo jej przedstawiciele się przywiązują i, że potrzebują dużo uwagi oraz zajęcia swojego czasu. Norweskie koty dobrze czują się w towarzystwie, więc z pewnością nie będzie to dobry wybór dla osób, których nie ma przez większość czasu w domu i nie posiadają innych zwierząt.
Autor
Redakcja RankingKarm.pl