Mastif tybetański – wygląd i opis rasy
- Rozmiar: 60-80 cm
- Sierść: gęsta, prosta, z wełnistym podszerstkiem
- Długość życia: 12-15 lat
- Waga: 50-70 kg
Mastif tybetański – wzorzec rasy
Mastyfy tybetańskie to psy przystosowane do pracy w ciężkich i zmiennych warunkach klimatycznych, co determinuje ich charakterystyczny wygląd. Psy tej rasy ze względu na swoje imponujące rozmiary i majestatyczną postawę wywierają niesamowite wrażenie. Mastif tybetański w klasyfikacji FCI należy do grupy pinczerów, sznaucerów, molosów i szwajcarskich psów do bydła. Zaklasyfikowany został do sekcji molosów typu górskiego, a jego typ użytkowy określono jako pies do towarzystwa i stróżujący. FCI szczegółowo określiło także pożądane cechy wyglądu przedstawiciela tej rasy:
- Mocna, ciężka i szeroka głowa,
- U osobników dorosłych od oka do kąta pyska może rozciągać się fałda skóry,
- Wyraźny guz potyliczny,
- Duży nos o dobrze rozwartych nozdrzach i jak najciemniejszym kolorze,
- Głęboka, tępo zakończona kufa,
- Dobrze wykształcone wargi zakrywające żuchwę,
- Mocne szczęki o kompletnym zgryzie,
- Średniej wielkości oczy w odcieniach brązu – im ciemniejsze tym bardziej pożądane,
- Trójkątne, wiszące uszy skierowane do przodu i przylegające do policzków,
- Uszy pokryte miękkim, krótkim włosiem,
- Dobrze umięśniona szyja pokryta okazałą kryzą,
- Prosty grzbiet,
- Głęboka klatka piersiowa,
- Owłosiony ogon zawinięty luźno nad grzbietem,
- Proste kończyny obficie porośnięte sierścią.
Mastify to psy przystosowane do życia w ekstremalnych warunkach, dlatego posiadają bardzo charakterystyczną okrywę włosową. Ich sierść jest twarda i gęsta, a włos jest prosty i nastroszony. Posiadają gęsty, wełnisty podszerstek, który w miesiącach letnich jest skromniejszy. Obfita sierść tworzy u mastifów tybetańskich kryzę na szyi i łopatkach. Oprócz tego nie da się nie zauważyć obficie owłosionego ogona i wyraźnych portek na udach zwierzęcia! Wyróżnia się 4 możliwe umaszczenia mastifów tybetańskich:
- Intensywna czarna z podpalaniem lub bez
- Błękitna z podpalaniem lub bez
- Złota
- Śniada
Jeśli twój mastyf posiada inny kolor sierści niż wymieniona powyżej, znaczy to, że niestety nie zostanie on dopuszczony do startu w konkursach. Inny kolor maści stanowi wadę dyskwalifikującą i nie jest pożądany w przypadku tej rasy.
Mastif tybetański – charakter
Psy tej rasy zbudzają respekt nie tylko przez swój poważny wygląd, ale też niesamowitą siłę charakteru. Jest to rasa hodowana wyłącznie do celów obronnych, dlatego idealnie sprawdzą się w roli stróżów i obrońców rodziny. Mastyfy tybetańskie określa się jako niezależne, co odzwierciedla ich umiarkowana potrzeba kontaktu z człowiekiem, oraz z natury terytorialne, przez co mogą być nieufne wobec obcych. Są to psy bardzo inteligentne i nieznoszące nudy – pozostawione same sobie wykazywać mogą działania destrukcyjne i mogą niszczyć sprzęty domowe.
Mastify z zasady potrzebują znacznej aktywności fizycznej, więc idealnie sprawdzi się dla nich duży dom z ogrodem, którego będą mogły strzec. Z uwagi na swoją wrodzoną terytorialność, należy od początku socjalizować swojego psa z innymi zwierzętami, a także dziećmi czy przyjaciółmi rodziny. Mastify potrafią nie wpuścić do domu gości, których uznają za zagrożenie. Mogą także dominować nad innymi psami, przez co pozostawione bez kontroli mogą stwarzać niebezpieczeństwo dla obcych zwierząt. Mastify z reguły bardzo dobrze dogadują się z dziećmi, ale z uwagi na swoje rozmiary mogą niechcący wyrządzić im krzywdę. Dlatego zawsze trzeba nadzorować zabawę swojego psa z dziećmi.
Mastify uważane są za psy uparte i niezależne – lubią chodzić własnymi ścieżkami i nie zawsze przychodzą na zawołanie! Biorąc pod uwagę wszystkie powyżej wymienione cechy charaktery tych psów można stwierdzić, że potrzebują świadomego opiekuna, który zadba o ich codzienny trening i aktywność fizyczną.
Mastif tybetański – długość życia
Psy tej rasy mimo swoich ogromnych rozmiarów cieszą się dobrym zdrowiem i długim życiem. Średnia długość życia mastifów tybetańskich wynosi od 12 do 15 lat. Żeby twój pies cieszył się dobrym zdrowiem jak najdłużej i spędził z tobą jak najwięcej czasu, zadbaj o regularne badania u swojego lekarza weterynarii. Dzięki systematycznym kontrolom szybko wykryje on ewentualne choroby i wdroży odpowiednie leczenie.
Mastif tybetański – zdrowie
Jest to rasa ciesząca się raczej dobrym zdrowiem. Mimo to zdarzają się przypadki chorób dziedzicznych przekazywanych z pokolenia na pokolenie typowych dla tej rasy:
- Dysplazja stawów biodrowych i łokciowych – wielogenowa wada dziedziczna prowadząca do choroby zwyrodnieniowej i zapalenia stawów. Dotyczy 14,2% mastifów tybetańskich.
- Zwichnięcie rzepki – wielogenowa wada dziedziczna prowadząca do wiotkości więzadeł rzepki, co skutkuje jej zwichnięciem, kulawizną, a w dalszej kolejności do choroby zwyrodnieniowej stawów. Choroba leczona jest chirurgicznie w momencie pojawienia się objawów w postaci kulawizny.
- Postępujący zanik siatkówki prowadzący do ślepoty
- Neuropatia przerostowa – wada prowadząca do zaburzeń neurologicznych w postaci uogólnionego osłabienia. Ujawnia się w wieku 6-10 tygodni i często prowadzi do śmierci. Niestety nie istnieje test wykrywający nosicielstwo tej wady.
- Niedoczynność tarczycy – u 10,2% mastifów tybetańskich opisuje się dziedziczne autoimmunologiczne zapalenie tarczycy.
- Osteochondroza – dziedziczna wada chrząstki stawowej w stawie ramiennym. Prowadzi do kulawizny u młodych, rosnących psów. W łagodnych przypadkach możliwe samowyleczenie po ograniczeniu ruchu, ale zdarza się też konieczność leczenia chirurgicznego.
Poza chorobami dziedzicznymi, u mastifów stwierdza się także predyspozycję do:
- Młodzieńczego zapalenia kości
- Padaczki idiopatycznej
- Zaćmy
Powyższe choroby stanowią jedynie kilka przykładów schorzeń, na które cierpieć może twoje zwierzę. Dlatego bardzo ważna jest profilaktyka i regularne wizyty u lekarza weterynarii, który zadba o zdrowie twojego mastifa!
Mastif tybetański – pielęgnacja
Mastify ze względu na swoją gęstą sierść wymagają regularnej, ale na szczęście niezbyt czasochłonnej pielęgnacji. Psa należy przyzwyczajać już od małego do wyczesywania, dzięki czemu zabiegi pielęgnacyjne w przyszłości będą przebiegały łatwo i przyjemnie. Poza okresem linienia futro mastifa należy regularnie szczotkować przynajmniej raz w tygodniu. Dzięki temu pozbędziesz się nadmiaru sierści, a przede wszystkim nie dopuścisz do sfilcowania sierści. Nie dość, że takie kołtuny ciężko jest rozczesać, to w późniejszym czasie powodować mogą one znaczny dyskomfort, a nawet prowadzić do odparzeń! Najwięcej uwagi mastify wymagają w okresie wymiany okrywy włosowej – tybetańczyka należy wyczesywać wtedy codziennie. Z reguły linieją one dwa razy do roku przez okres około 3 tygodni, w którym dochodzi do intensywnego wypadania włosia. Zdarza się jednak, że u psów spędzających większość czasu w domu dochodzi do zakłócenia naturalnego cyklu włosa, a linienie w mniejszym nasileniu zachodzi przez cały rok. W takim wypadku niestety niezbędne będzie zwiększenie częstotliwości szczotkowania. Poza częstotliwością szczotkowania, ważna jest także metoda – sierść należy najpierw zwilżyć, żeby niepotrzebnie nie elektryzować włosa i nie uszkadzać jego struktury. W sklepach dostępne są specjalne odżywki antystatyczne, które znacznie ułatwią pielęgnację. Ponadto należy używać szczotki z gładko zakończonymi szpilkami, które nie są zakończone kapturkami – będą wyrywać sierść i sprawiać zwierzęciu dyskomfort. Sam zabieg powinien trwać kilkanaście minut – po tym czasie po rozchyleniu sierści bez problemu powinieneś zobaczyć skórę.
Jeśli twój pies wytarzał się w błocie i potrzebuje kąpieli, najpierw koniecznie wyczesz mu porządnie sierść. Przy myciu należy zwrócić uwagę, aby szampon docierał aż do samej skóry, co może być dość problematyczne ze względu na gęstość podszerstka. W sklepach dostępnych jest dużo specjalistycznych szamponów dla psów z długą sierścią, więc znalezienie odpowiedniego produktu nie powinno sprawiać kłopotu. Niewielką ilość szamponu należy spienić w malej ilości wody, co znacznie ułatwi mycie sierści. Po zakończonej kąpieli można użyć specjalistycznej odżywki, która wzmocni włos i zabezpieczy go przez niszczeniem. Psa należy kąpać nie częściej niż raz na 3 miesiące, aby nie pozbawiać jego skóry naturalnej mikroflory bakteryjnej, która zapobiega przed infekcjami. Jeśli sierść mimo wszystko wymaga odświeżenia częściej, można ją po prostu przetrzeć szmatką zwilżoną specjalnym preparatem. Na rynku dostępne są także aerozole czyszczące, które rozpyla się na sierści z odległości 25 cm, zostawia na kilka minut a następnie dokładnie wyczesuje.
Regularnej pielęgnacji wymagają także uszy, zęby i pazury zwierzęcia. Należy dość często kontrolować stan higieny uszu, gdyż jest to doskonałe miejsce do rozwoju różnych bakterii, grzybów i pasożytów, które wywoływać będą świąd i brzydki zapach z ucha. W takim wypadku należy udać się do lekarza weterynarii, który fachowo wyczyści ucho z zalegającej wydzieliny i zaaplikuje odpowiedni środek usuwający problem. Ponadto ważne jest szczotkowanie zębów psa przynajmniej 2-3 razy w tygodniu, aby usuwać gromadzącą się w jamie ustnej płytkę bakteryjną, co zapobiegnie powstawaniu kamienia i bolesnych stanów zapalnych. Codziennie na zębach twojego pupila tworzy się nowa warstwa płytki bakteryjnej, która doprowadzić może ostatecznie nawet do wypadnięcia zębów. Dlatego tak ważna jest odpowiednia profilaktyka. Pamiętaj, że ludzkie pasty do zębów nie nadają się do stosowania u psów. Na rynku dostępne są specjalne preparaty do czyszczenia zębów naszych podopiecznych, a w razie niepewności zawsze możesz poprosić o pomoc w wyborze swojego lekarza weterynarii. Regularnego podcinania wymagać mogą także pazury twojego tybetańczyka. Zabieg ten możesz wykonywać sam w domu za pomocą specjalnych cążków lub skorzystać z usługi lekarza weterynarii lub groomera. Pazury zazwyczaj ścierają się same i nie potrzebują zbyt częstego przycinania, zdarzają się jednak sytuacje, w których zbyt długi pazur może wbijać się w opuszkę i powodować duży dyskomfort zwierzęciu. Warto już od szczenięcia przyzwyczajać psa do różnych zabiegów pielęgnacyjnych, aby w przyszłości znosił je ze spokojem.
Z uwagi na długą sierść mastifa tybetańskiego mogą zadomowić się w niej różne pasożyty, które ciężko będzie zauważyć gołym okiem. Niezbędne jest regularne podawanie preparatów przeciwko pchłom i kleszczom, które zabezpieczą skórę zwierzęcia przed niepożądanymi lokatorami. W naszym klimacie ryzyko zarażenia się tymi pasożytami grozi przez cały rok, a odpowiednia profilaktyka uchroni zwierzę przed zachorowaniem na groźne choroby, które mogą być przenoszone przez kleszcze, jak np. babeszjoza.
Mastif tybetański – żywienie
Od najmłodszych lat należy zadbać o odpowiednie żywienie swojego pupila. Szczeniaki mają inne zapotrzebowanie na energię i składniki odżywcze niż dorosłe psy, co należy uwzględnić układając dla nich dietę bądź kupując gotową karmę komercyjną. Na rynku dostępnych jest wiele karm specjalnie przygotowanych dla danej grupy wiekowej, a nawet rasy. Gdy nadejdzie potrzeba zmiany karmy, pamiętaj że proces ten musi zachodzić powoli i stopniowo. Należy dosypywać niewielką ilość nowej karmy do starej, a z tygodnia na tydzień zwiększać jej ilość. Dzięki takiemu podejściu istnieje bardzo duża szansa, że unikniesz rozstroju żołądka swojego psa spowodowanego zmianą diety. Jeśli jednak pojawi się biegunka, wymioty lub zaparcia koniecznie udaj się do lekarza weterynarii. Szczenięta odwadniają się bardzo szybko i niezbędne może być podanie im leków lub kroplówki poprawiających ich kondycję. Do podstawowej diety szybko rosnącego szczenięcia wskazane może być dodanie suplementów chondroprotekcyjnych lub preparatów wapniowo-witaminowych wspomagających wzrost ich długich kości.
Dorosły mastif tybetański nie jest psem wymagającym szczególnego karmienia. Dietę dla mastifa można ułożyć samodzielnie i przygotowywać mu posiłki w domu lub skorzystać z jednej z wielu dostępnym na rynku karm komercyjnych o dobrym składzie. Ważne, żeby taki posiłek miał odpowiednią dawkę kaloryczną oraz posiadał zbilansowany skład zapewniający mastifowi wszystkie niezbędne składniki pokarmowe. Jeśli planujesz przygotowywać swojemu psu posiłki samodzielnie, warto skorzystać z pomocy doświadczonego dietetyka. Ułożenie dobrze zbilansowanej diety samemu nie jest prostym zadaniem, a niedobory pokarmowe rzutować będą bezpośrednio na stan zdrowia i odporność zwierzęcia. Mastify tybetańskie bardzo lubią jedzenie i zawsze będą prosiły o dokładkę! Przekarmienie psa jest dla niego niestety równie niebezpieczne co niedożywienie i grozi poważnymi problemami ze zdrowiem. Z uwagi na skłonność tej rasy do dysplazji stawów, wskazane jest uzupełnienie diety o suplementy chondroprotekcyjne, które zapobiegały będą rozwojowi choroby.
Mastif tybetański – szkolenie i wychowanie
Z uwagi na jego wrodzoną skłonność do zachowań terytorialnych i chęci dominacji nad innymi psami, bardzo ważne jest, aby rozpocząć szkolenie mastifa tybetańskiego najszybciej jak to możliwe. Odpowiednio wczesna socjalizacja z innymi zwierzętami i ludźmi pozwoli uniknąć agresywnych zachowań psa w przyszłości. Mastify to psy bardzo inteligentne, a jednocześnie niezależne. Nie zdziw się więc, jak pies w trakcie szkolenia odmówi wykonania komendy, która nie będzie miała dla niego sensu. Jeśli tresura tego olbrzyma sprawia ci problemy, pamiętaj że zawsze możesz skorzystać z pomocy wykwalifikowanych behawiorystów i psich trenerów, którzy pomogą ci z ułożeniem psa.
Mastif tybetański – szczeniaki i hodowla
Szczenięta każdej rasy są bardzo wrażliwe i wymagają szczególnej opieki. Gdy do twojego domu trafi szczenię mastifa tybetańskiego daj mu kilka dni na aklimatyzację przed wizytą u lekarza weterynarii. Wystarczą 4-5 dni żeby szczeniak zaaklimatyzował się w nowym domu w sposób wystarczający, żeby nie obniżało to jego odporności. Pamiętaj, że przed ukończeniem niezbędnego cyklu szczepień i odrobaczeń każde spotkanie z innym psem grozi zarażeniem się potencjalnie śmiertelnymi chorobami! Dlatego tak ważne są regularne wizyty i planowe szczepienia, dzięki którym twój szczeniak wyrośnie na dumnego, dorosłego mastifa tybetańskiego.
Szczenięta tej rasy mają bardzo mocny uścisk szczęk, przez co mogą z łatwością niszczyć gryzione przedmioty. Zadbaj więc o odpowiednie zabezpieczenie mebli i innych sprzętów domowych przed ostrymi zębami szczeniaczka. Warto także zainwestować w różne zabawki umilające czas twojemu pupilowi i jak najwcześniej zacząć naukę posłuszeństwa. W większych miastach z powodzeniem działają psie przedszkola, w których psy socjalizują się ze sobą nawzajem.
Należy pamiętać, że psy dużych ras z reguły dorastają później niż inne. Dlatego niech nie zdziwi cię pojawienie się pierwszej cieczki u suki w wieku dopiero około 2 lat. Warto jednak kontrolować stan zdrowia pupila co najmniej dwa razy w roku, żeby mieć pewność, że taki stan jest fizjologiczny, a nie wynika z toczącego się procesu chorobowego.
Przed zakupem szczenięcia należy dokładnie sprawdzić daną hodowlę – czy jest ona zrzeszona w FCI oraz w jakich warunkach przebywają tam hodowane psy. Ponadto hodowla powinna zadbać o wydanie szczenięcia z odpowiednimi dokumentami potwierdzającymi jego pochodzenie.
Mastif tybetański – cena
Ile kosztuje szczenię mastifa? Średnia cena zakupu szczenięcia mastifa tybetańskiego z hodowli zrzeszonej w FCI lub ZKWP wynosi około 5-8 tysięcy złotych. Rasa ta zdobywa coraz większą popularność w Polsce i na rynku pojawiać mogą się także szczenięta w dużo niższych cenach. Warto jednak zdecydować się na zakup psa z dobrej hodowli, która dba o przekazanie szczeniętom jak najlepszych genów po wystawowych rodzicach. Pseudohodowle zazwyczaj nie przykładają do kwestii genetyki żadnej uwagi, co w przyszłości skutkować może pojawieniem się u psa różnych poważnych problemów zdrowotnych.
Mastif tybetański – historia rasy, ciekawostki
- Oryginalna tybetańska nazwa tej rasy to འབྲོག་ཁྱི – brog-khyi, co oznacza psa wysokogórskich pastwisk. Obecnie używana nazwa mastif tybetański została wymyślona przez brytyjskich kynologów. Równolegle we Francji przyjęta została nazwa Dogue de Tibet, która oznacza dosłownie psa z Tybetu.
- Mastif tybetański to prastara rasa, którego przodkowie pilnowali stad w Himalajach i strzegli tybetańskich klasztorów. Pierwsze wzmianki o tych psach znaleźć można nawet u Arystotelesa!
- Mieszkańcy Tybetu wierzyli, że podpalane znaczenia nad oczami zwierzęcia stanowią u nich dodatkową parę oczu, która chroni psy przed niebezpieczeństwem podczas snu.
Mastif tybetański – dla kogo?
Rasa ta nie najlepiej będzie czuła się w małym mieszkaniu ze względu na swoje duże rozmiary i potrzebę ruchu. Mastify tybetańskie najlepiej będą czuły się w dużym domu, najlepiej z ogrodem, którego będą mogły stróżować. Idealny właściciel mastifa będzie rozumieć wyjątkowy charakter tej rasy i zadba o odpowiednie wychowanie psa, dzięki czemu stanie się on wspaniałym towarzyszem rodziny. Odpowiednio zsocjalizowane psy będą żyły w dobrych relacjach z innymi zwierzętami domowymi w twoim domu. Posiadanie szczenięcia mastifa i małego dziecka może z początku być problematyczne, ale przy odpowiednim ułożeniu psa nie będzie żadnym kłopotem. Jeśli posiadasz doży dom i nie straszne ci codziennie szkolenie psa – mastif tybetański to rasa dla ciebie!
