Billy – czyli francuski pies gończy o zjawiskowym wyglądzie

Billy– wygląd i opis rasy

• Pochodzenie: Francja, Château de Billy
• Rozmiar: samce 62-70 cm, samice 58-62 cm
• Waga 25-35 kg
• Sierść: krótka, szorstka
• Maść: biała, biała z jasnobrązowym, cytrynowym lub rudawym czaprakiem lub łatami
• Długość życia: 10-14 lat
• Charakter: bardzo aktywny, inteligentny

Billy – wzorzec rasy

Billy to duży pies o charakterystycznym białym umaszczeniu, długich i silnych nogach, długich uszach, które z reguły są nieco ciemniejszej barwy niż reszta ciała. Budowa ciała jest raczej smukła z podkasanym brzuchem i długim ogonem noszonym prosto lub delikatnie nawiniętym nad grzbiet. Muskulatura kończyn powinna być wyraźnie zarysowana pod cienką skórą. Nos jest barwy czarnej lub czerwono-brązowej, wokół oczu mogą być również czarne lub brązowe delikatne obwódki. Tęczówki są barwy od złocistobrązowej do niemal czarnej.

Billy – charakter

Billy to typowy pies gończy o silnie wykształconym łańcuchu łowieckim – uwielbia ścigać i łapać zwierzynę, może stanowić zagrożenie dla drobnych zwierząt hodowlanych np. kur czy królików. Jest łagodny zarówno dla ludzi ze swojej rodziny jak również dla obcych. Wobec dzieci również nie wykazuje agresji, jest delikatny i bardzo cierpliwy aczkolwiek przy dynamicznej zabawie może przypadkiem kogoś przewrócić samym swoim ciężarem. Z innymi psami raczej dogaduje się dobrze, ale może wykazywać próby zdominowania osobnika tej samej płci. Przy pracy węchowej lepiej pracuje sam, ponieważ obecność innych psów go rozprasza.

Billy – długość życia

Rasa ta jest bardzo aktywna do końca swojego nawet 14 letniego życia. Oczywiście wiele zależy od sposobu prowadzenia psa, dbałości o jego dietę, odpowiednią dawkę ruchu. Wychowując psa w mieszkaniu bez windy czy w domu z dużą ilością stromych schodów, po których będzie chodzić wiele razy dziennie przez całe swoje życie, narażamy jego stawy na szybsze zużycie, co może spowodować u dorosłego psa ból i apatię.

Billy – zdrowie

Nie opisano żadnych typowych chorób genetycznych, charakterystycznych wyłącznie dla rasy Billy. Jednak jak w przypadku każdej dużej rasy, możemy spotkać się z dysplazją stawów biodrowych czy łokciowych oraz skrętem żołądka. Ważne jest by u młodego szczeniaka w wieku 4 miesięcy wykonać badanie RTG. Możliwe jest w tym okresie wykrycie predyspozycji do dysplazji stawów, a jednocześnie jest to taki wiek zwierzęcia, w którym możemy podjąć odpowiednią terapię chirurgiczną by skorygować wadliwą budowę stawów i uniknąć wytwarzania bolesnych zwyrodnień, które znacząco obniżyłyby komfort psa w dorosłym życiu. Przed skrętem żołądka najlepiej zabezpieczamy się pilnując by piesek najpierw zaznał sporej dawki ruchu, po której dostaje posiłek i zmęczony idzie spać. Pozwala to spokojnie przedostać się pokarmowi z żołądka do dalszych części przewodu pokarmowego i zmniejsza ryzyko tej niebezpiecznej jednostki chorobowej.
Ze względu na długie, klapnięte uszy, groźne dla rasy Billy mogą być zapalenia ucha zewnętrznego. Co najmniej raz na tydzień powinno się zajrzeć do uszu wypatrując wypływów, nadmiernej wilgoci, zaczerwienienia czy nieprzyjemnego zapachu np. drożdży. Po zauważeniu któregoś z tych objawów powinieneś skontaktować się z lekarzem weterynarii – nieleczone zapalenie ucha może powodować trwałą głuchotę, a jak każde uogólnione zapalenie może spowodować nawet śmierć psa.
Zwierzęta o jasnej sierści na ogół mają o wiele bardziej wrażliwą skórę niż inne rasy. Częściej diagnozuje się u nich alergie, są bardziej podatne na oparzenia słoneczne, a zwykłe otarcia skóry mogą goić się o wiele dłużej.

Billy – pielęgnacja

Billy to rasa stosunkowo mało wymagająca pod względem pielęgnacyjnym. Krótka sierść łatwo wyczesuje się zwykłą szczotką. Wystarczy 1-2 kąpieli w roku, oczywiście za wyjątkiem szczególnych okazji. Należy zwracać uwagę na to by pazury psa nie były zbyt długie – jeśli stojąc na prostych łapach zwierzę opiera się czubkami pazurów o ziemię, oznacza to, że należy je skrócić. Najzdrowiej jest by pazury ścierały się same o chropowate podłoże, na przykład w trakcie spacerów bo kamienistym podłożu lub na chodniku. W razie potrzeby pazury obcina się specjalnymi cążkami do paznokci. Jeśli nie możesz poradzić sobie z tym sam, poproś o pomoc groomera lub lekarza weterynarii. Regularnie należy zaglądać do uszu psa i w razie potrzeby przemywać delikatnie zwilżoną ściereczką.

Billy – żywienie

Billy jest rasą bardzo aktywną i potrzebuje dobrze zbilansowanej diety, opartej głownie na produktach mięsnych, owocach i warzywach. Jakiekolwiek produkty zbożowe nie są właściwą postawą żywieniową dla psa, ponieważ są one najzwyczajniej ogromną porcją cukru, tymczasem układ pokarmowy zwierzęcia jest ewolucyjnie przystosowany głównie do trawienia białek i tłuszczy zwierzęcych. Warto sprawdzać skład karmy i upewnić się, by zawierała ponad 40% mięsa mięśniowego, resztę składu powinny zajmować podroby, kości lub mineralne zamienniki, warzywa i owoce oraz wzbogacenia witaminowe. Jeśli nie mamy możliwości kupić gotowej dobrej jakości karmy, możemy rozważyć przeprowadzenie psa na dietę BARF, jest to jednak trudna do skomponowania własnoręcznie dieta oparta na surowym mięsie, podrobach, kościach oraz owocach i warzywach. Wszelkie proporcje poszczególnych części muszą być precyzyjnie obliczone w zależności od zapotrzebowania konkretnego psa na tłuszcz, białko i energię. Ważne jest stałe zmienianie gatunkiu mięsa (wołowe, drobiowe, wieprzowe, baranina, dziczyzna, ryby) aby nie rozwinąć alergii pokarmowej. Ponadto niezwykle ważne jest suplementowanie witamin, minerałów, kwasów omega i wielu innych składników. Nie wolno komponować psu posiłków „na oko” gdyż może to skutkować licznymi niedoborami i chorobami metabolicznymi. Koszt utrzymania dorosłego psa Billy to około 200 zł miesięcznie na karmie suchej, do nawet 450 zł na diecie BARF.

Billy – szkolenie i wychowanie

Ważne jest, by zacząć szkolenie i odczulanie szczeniaka na najczęstsze straszaki od najmłodszych tygodni. Rasa Billy wymaga ogromnej ilości ruchu i ćwiczeń zarówno fizycznych, jak i psychicznych by stymulować rozwój umysłu. Psy te są stosunkowo łatwe do nauczenia wielu sztuczek, szukania węchem oraz typowo myśliwskich komend. Ze względu na silny instynkt łowny mogą się łatwo rozpraszać na początku szkolenia i z reguły nie nawiązują kontaktu wzrokowego z właścicielem lecz szukają potencjalnej zwierzyny na horyzoncie. Najważniejsza jest umiejętność odwołania psa od pościgu by uniknąć nieprzyjemnych sytuacji (np. zabijania kur u sąsiada) oraz przywołanie psa do nogi. Z odpowiednim dziennym poświęceniem czasu szczeniakowi, można wyszkolić sobie świetnego towarzysza wędrówek.

Billy – szczeniaki i hodowla

Billy jest wyjątkowo niespotykaną rasą w. Nie ma prowadzonych hodowli FCI tych psów ani w Polsce, ani u najbliższych sąsiadów. Jedynie w rodzimym kraju – Francji – można póki co znaleźć te psy, ale okres oczekiwania na szczeniaka jest bardzo długi.
Można zawsze poszukać psów o podobnym wyglądzie i charakterze na grupach tematycznych na popularnych mediach społecznościowych. Zdarzają się tam zarówno rasowe psy z rodowodem jak i kundelki w typie rasy oddawane do adopcji za darmo. Pamiętajmy – piesek niezależnie od papierów pokocha nas równie mocno.

Billy – cena

Cena szczeniąt Billy hodowanych we Francji waha się od 1000 euro do 3000 euro w przypadku championów. Należy wystrzegać się pseudohodowli oferujących niskie ceny za szczeniaka bez rodowodu, ponieważ jest spora szansa, że dostaniemy psa obarczonego licznymi chorobami genetycznymi czy zakaźnymi z powodu zaniedbanej profilaktyki szczepiennej i odrobaczeń. Koszt utrzymania chorego szczeniaczka przy życiu, może daleko przerosnąć cenę kupienia psa z rzetelnej hodowli uznanej przez FCI.

Billy – historia rasy, ciekawostki

• Rasa została utworzona w XVIII wieku z mieszanki King’s White Dog i innych psów myśliwskich. W czasie rewolucji francuskiej rasa niemalże wyginęła, pozostawiając ledwie kilka czystych rasowo sztuk i więcej mieszańców. W XIX wieku rozpoczęto ponowne naprawianie rasy z mieszańców i szwajcarskich psów myśliwskich, rasę tę nazwano Ceris i dalej krzyżowano z innymi rasami, między innymi z Layre i Montainboeuf (już wymarłego). W ten sposób odtworzono rasę, którą nazwano Billy na cześć miejsca w którym powstała – Château de Billy
• Rasa jest przystosowana do polowania na dużą zwierzynę np. dziki i jelenie. W zależności od gatunku ściganego zwierzęcia psy Billy potrafią wydawać różne szczeknięcia informując myśliwego, za jakim zwierzem jest pogoń.
• Uznaje się, że po II Wojnie Światowej pozostało tylko 10 czystych rasowo Billy i ponownie konieczne było wmieszanie innych ras by utrzymać zwierzęta w zdrowiu, by nie doszło do chowu wsobnego. Przez FCI Billy zostały uznane za rasę w 1973 roku

Billy – dla kogo?

Wady:

• Instynkt łowiecki
• Gwałtowna zabawa
• Łatwa pielęgnacja

Zalety:

• Łatwość szkolenia
• Bardzo inteligentny
• Tryskający energią

Pies Billy to ekskluzywna rasa, wyjątkowo rzadko spotykana poza rodzimą Francją. Jak każda rasa myśliwska daje się łatwo tresować i jest wyjątkowo aktywna. Nie jest to odpowiedni pies dla kogoś, kto uważa, że pies mając do dyspozycji całe podwórko dla siebie sam się sobą zajmie. Billy potrzebuje zapewnienia dużej aktywności ruchowej i ćwiczeń umysłowych z węszenia. Jeśli zapewnimy mu wszystkie te potrzeby wynagrodzi nam to swoim przywiązaniem i dobrym zdrowiem do końca swoich psich dni.

Ranking najlepszych karm dla psów
- sprawdź już teraz!

Zobacz ranking >

To może Cię zainteresować:

Spaniel francuski –  francuski ptasznik

Border terrier – użytkowy pies o skromnym wyglądzie

Kot bengalski – akrobata o dzikim wyglądzie

Wyżeł francuski – braque d’auvergne – pies myśliwski dla początkujących

Buldog francuski – czy to pies dla Ciebie?

Gończy szwajcarski – pies o wielu odmianach

Gończy chorwacki – energiczny pies znad Adriatyku

Gończy węgierski –  madziarski pies myśliwski

Gończy polski – wierny pies myśliwski

Barbet – francuski brodacz