Aktywność
Chęć do zabawy
Inteligencja
Łatwość szkolenia
Terytorialność
Linienie
Kontakty z innymi psami
Kontakty z kotami
Kontakty z dziećmi
Gryfony korthalsa stanowią w Polsce rasę zaliczaną do bardzo niszowych, te myśliwskie psy zasługują jednak na zdecydowanie większą uwagę i docenienie niezwykłej kombinacji cech ich charakteru. Mimo przynależności do myśliwskiego świata, cechuje je niespotykana potrzeba bliskości człowieka i wyjątkowo ciepła natura. Wygląd gryfona korthalsa to również interesująca kombinacja wyraźnie zaznaczonej linii wyżłów ze zdecydowanie dłuższą i przede wszystkim miększą sierścią. Właściciele prowadzący aktywny tryb życia, interesujący się polowaniami oraz poszukujący równocześnie rodzinnego, oddanego psa powinni być zainteresowani tym ciekawym czworonogiem.
Gryfon korthalsa – wygląd i opis rasy
- Rozmiar – 50 – 60cm wysokości w kłębie
- Waga – 20 – 30 kg
- Sierść:
- umaszczenie; odcienie szarości z brązowymi łatami, jednolicie brązowe, dereszowate, pomarańczowe
- szata; średniej długości, szorstka, złożona z dwóch warstw – grubszego, twardszego włosa w okrywie oraz miękkiego, gęstego podszerstka
- Długość życia – do 15 lat
Gryfon korthalsa – wzorzec rasy
Gryfon korthalsa to rasa należąca, wedle Międzynarodowej Federacji Kynologicznej, do grupy VII czyli wyżłów, sekcji wyżłów kontynentalnych oraz podsekcji psów w typie gryfona. Rasa ta podlega próbom pracy.
Pod względem cech fizycznych, gryfon korthalsa powinien cechować się mocną, muskularną, ale i smukłą budową. Długość tułowia ma być proporcjonalna w stosunku do długości łap. Głowa jest proporcjonalna w stosunku do szyji, o dłuższej, delikatnie kanciastej kufie. Na czaszce osadzone są średniej wielkości uszy, które zwisają swobodnie. Oczy mają ciemny, brązowy odcień i otoczone są od góry gęstymi brwiami. Wokół kufy włosy również robią się dłuższe i tworzą brodę. Ogon jest średniej długości, pokryty nieco dłuższym włosiem.
Gryfon korthalsa – charakter
Charakter gryfona karthalsa cechuje przede wszystkim wyjątkowe przywiązanie do człowieka. W odróżnieniu do wielu ras psów myśliwskich, przywiązanie to nie dotyczy jedynie jednej osoby, uznawanej za „pana”, ale i całej reszty rodziny. Swoje oddanie, gryfon karthalsa będzie okazywał poprzez asystę w większości codziennych czynności swoich opiekunów, częste próby nawiązywania kontaktu oraz czujność na wszelkie sygnały wysyłane przez nich. Cechuje je naturalna delikatność oraz czułość. Ze względu na powyższe cechy, psy tej rasy nie powinny być trzymane w kojcach, jak ma to miejsce z niektórymi psami myśliwskimi. Ich miejsce jest przy człowieku, w domowym zaciszu. Pozostawiane na dłuższy czas same, mogą odczuwać stres i dyskomfort. Osoby, które wychodzą na dłuższy czas z domu, powinny próbować znaleźć gryfonom zajęcie aby mogły zabić czas bez opiekunów lub rozważyć częstsze zabieranie ich ze sobą. Niektóre z nich mogą jednak nie być w stanie wytrzymać nasilonej samotności. Zamiłowanie do ruchu oraz zabawy można wykorzystać podczas wielu wspólnych aktywności. Gryfony karthalsa to docelowo psy myśliwskie i odnajdują się w tej dziedzinie doskonale. Są usłuchane, nie oddalają się za daleko i przejawiają niezwykłą czujność. Potencjalni właściciele, którzy nie są jednak zainteresowani tym sportem, zdecydowanie znajdą inne drogi porozumienia z tymi aktywnymi czworonogami. Gryfon karthalsa będzie dokonałym towarzyszem joggingu, jazdy na rowerze oraz długich spacerów po otwartych przestrzeniach. Aportowanie oraz pływanie stanowią dla nich niezwykła zabawę. W domu, poza oczywistym odpoczynkiem po aktywnościach podczas spacerów, warto jest rozważyć zajęcie ich aktywnościami umysłowymi. Są to psy szybko się nudzące i popadające z tego tytułu we frustrację, a więc warto jest mieć dla nich przygotowane różne zajęcia. Ze względu na ich terytorialność, mogą być one dobrymi kandydatami na psy stróżujące. Naturalny brak odruchów agresji jest u psów tej rasy cechą bardzo pożądaną. Są one łagodne w obejściu. Problem może dla właścicieli stanowić jednak wypracowanie posłuchu u gryfona korthalsa. Może on stawiać się i odmawiać wykonywania poleceń lub przybiegania do właściciela, jeśli w młodym wieku nie zostało prawidłowo przeprowadzone u niego szkolenie posłuszeństwa. Właściciele powinni być stanowczy oraz zarazem łagodni aby z jednej strony zdobyć u gryfona szacunek, a z drugiej być dla niego przewodnikiem zamiast przeciwnikiem.
Gryfon korthalsa – długość życia
Gryfon korthalsa należy do ras, które cechuje długowieczność. Średnia długość ich życia to 11-14 lat aczkolwiek u każdego osobnika może być ona nieco inna. Psy utrzymywane w odpowiednio dobranych warunkach będą się cieszyć dłużej zdrowiem. Kupno psa z renomowanej hodowli, regularne dbanie o odrobaczanie, szczepienie pupila, oraz kontrolne wizyty weterynaryjne, odpowiednia dawka ruchu oraz dobrze zbilansowana dieta to kwestie, na które należy zwrócić uwagę jeśli chce się przeżyć z ukochanym pupilem jak najwięcej szczęśliwych lat.
Gryfon korthalsa – zdrowie
Psy należące do tej rasy cechują się odpornością na zachorowania oraz brakiem specyficznych chorób, do których są predysponowane.
Gryfon korthalsa – pielęgnacja
Gryfony nie są psami, które posiadają duże wymagania związane z pielęgnacją. Mimo posiadania dłuższej sierści, nie wymagają one profesjonalnych strzyżeń częściej niż dwa razy do roku. Regularnie, najlepiej dwa razy w tygodniu należy szczotkować ich sierść. Pazury powinny być podcinane jeśli nie ścierają się wystarczająco. W sytuacji gdy włosy z brwi zbyt intensywnie nachodzą na oczy, można je delikatnie podcinać. Zaleca się również kontrolę stanu uszu, zwłaszcza a psów, które lubią pływać.
Gryfon korthalsa – żywienie
Gryfony karthala nie posiadają specyficznych wymagań żywieniowych. Mogą być one karmione wysokiej jakości, pełnoporcjową karmą suchą, mokrą lub odpowiednio zbilansowanym, przygotowywanym przez właścicieli jedzeniem. W przypadku zdecydowania się na samodzielne gotowanie, warto jest zasięgnąć rady prowadzącego lekarza weterynarii odnośnie ewentualnej suplementacji psa. W przypadku psów pracujących, silnie aktywnych należy odpowiednio dostosować kalorykę posiłków pod ilość ich palenia podczas wysiłku. W okresie polowań najlepiej sprawdzą się dodatkowe, wysokoenergetyczne posiłki. Gryfony mają tendencje do tycia, a więc nie należy przesadzać z podawaniem im smakołyków i brać pod uwagę ilość energii, na jaką pies faktycznie ma zapotrzebowanie.
Gryfon korthalsa – szkolenie i wychowanie
Gryfon korthalsa to pies obdarzony dużą inteligencją i drygiem do pracy. Z chęcią nauczy się nowych rzeczy i spędzi czas z opiekunem nie tylko na zabawie, ale i wspólnym treningu. Ważne jest wprowadzenie pierwszych zasad wychowania już od najmłodszego wieku, ponieważ psy tej rasy cechuje dość duża doza niezależności i bywają przypadki, w których buntują się przed poleceniami właścicieli w późniejszych miesiącach życia. Kwestią ważną nie tylko w wychowaniu gryfonów, ale i innych ras psów, jest prowadzenie treningu w sposób konsekwentny, stanowczy, ale i łagodny. Psy szybko zniechęcają się do wspólnej pracy kiedy jej warunki przebiegają w stresowej atmosferze. Podnoszenie głosu i kary za nieposłuszeństwo będą działać bardzo negatywnie na podstęp w pracy. Zamiast nich poleca się prowadzenie pozytywnego treningu opartego na systemie nagród. Poza podstawowym wychowaniem, warto jest rozszerzyć szkolenie gryfonów. Są to psy szybko się nudzące, które uwielbiają zajęcie fizyczne oraz psychiczne. Doskonale odnajdą się one w psich sportach takich jak np. agility, dogfrisbee czy noseworku. Zarówno w przypadku podstawowego jak i bardziej rozwiniętego szkolenia, przy braku wiedzy dobrze jest zwrócić się o pomoc do osoby z doświadczeniem w pracy z psami. Pomoże ona ukierunkować współpracę między człowiekiem a psem oraz pomoże w ewentualnych sytuacjach kryzysowych.
Gryfon korthalsa – szczeniaki i hodowla
W Polsce, na obecną chwilę jest to rasa niezwykle niszowa. Nie ma zarejestrowanych hodowli, w których można zakupić szczenięta gryfona. Szanse na sprowadzenie ich zza granicy są jednak całkiem spore. Jest to nieco bardziej skomplikowane przedsięwzięcie, ale dla pasjonaty nie powinno stanowić ono problemu. Podczas poszukiwań psów należy trzymać rękę na pulsie i decydować się na zakup jedynie z zarejestrowanych w FCI hodowlach.
Gryfon korthalsa – cena
Cena za szczenię rasy gryfon korthalsa waha się w okolicach 3000-4000zł. Cena znacząco niższa może sugerować pochodzenie psa z tzw. Pseudohodowli. Skutkować to może nieodpowiednim wzorcem rasowym psa oraz możliwością jego obciążenia genetycznego różnymi schorzeniami.
Gryfon korthalsa – historia rasy
Rasa mimo uznania za francuską, jest wynikiem pracy Holendra Eduarda Korthalsa na terenie Niemiec. Od 1873r przez wiele lat trwały krzyżowania różnych ras psów, celem stworzenie idealnego psa myśliwskiego, który ponadto cechowałby się wybitnym oddaniem. Własny klub miłośników WIrehaired Pointing Griffon powstał w 1916r. Ciekawostkę stanowi niezwykła rzadkość tej rasy w Polsce, być może na terenie całego kraju mieszka jedynie jeden przedstawiciel gryfonów karthalsa.
Gryfon korthalsa – dla kogo?
Psy tej rasy stanowią niesamowitych towarzyszy nie tylko polowań, ale i codziennego aczkolwiek aktywnego życia. Osoby lubiące spędzać wiele godzin dziennie poza domem, uprawiające sport i interesujące się treningiem z psami, odnajdą w gryfonie korthalsa bratnią duszę. Ze względu na swoją łagodność, gryfony mogą być psami rodzinnymi w domach z dziećmi. Silny instynkt łowiecki może utrudniać wspólne mieszkanie gryfona oraz kota lub innego mniejszego zwierzęcia. W stosunku do innych psów, bywają one różnie nastawione więc bardzo ważna jest ich wczesna socjalizacja z innymi czworonogami. Nauczone w młodym wieku zabawy, będą zainteresowane psimi kompanami, ale rzadko w takim stopniu jak towarzystwem swoich opiekunów. Osoby mało aktywne, starsze i niedoświadczone w zajmowaniu się psami mogą mieć problem w spełnieniu potrzeb tej rasy. Gryfon karthalsa może mieszkać w mieszkaniu bez ogrodu, ale jedynie jeśli dziennie spędzi bardzo dużą ilość czasu poza nim. Jest to pies posiadający swoje wymagania, ale jeśli poświęci się mu czas i energię, odwdzięczy się wiernością do końca swych dni.
Zalety:
- łagodne usposobienie
- inteligencja
- dobre zdrowie
Wady:
- duże zapotrzebowanie na ruch
- może mieć problem z dogadaniem się z innymi zwierzętami
- nie lubi zostawać długo sam
Autor
Redakcja RankingKarm.pl
